اسید آسکوربیک درغلظت های بالاو با انتشارپراکنده در مغز پستانداران وجود دارد . مطالعات قبلی نشان داده است که اسید آسکوربیک درسیستم عصبی مرکزی، می توانند عملکرد حافظه و یادگیری را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی اثرات افزایشی و کاهشی اسیدآسکوربیک در داخل جسم مخطط بر روند یادگیری و حافظه فضایی در موش های صحرایی نر بالغ به وسیله ماز آبی موریس می باشد. در این تحقیق 56 سر موش صحرایی نر بالغ، در محدوده وزنی g 300 -250 مورد استفاده قرار گرفت. کانول گذاری به صورت دو طرفه در جسم مخطط صورت گرفت. موش ها برای تزریق داخل جسم مخطط به 8 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل(دست نخورده)، گروه شاهد اسید آسکوربیک(حلال اسیدآسکوربیک) و گروه های دریافت کننده اسید آسکوربیک با دوزهای(g/ratµ 48و24 ،12)، و گروه دریافت کننده بروموکریپتین با دوز g/rat)µ 2)، گروه دریافت کننده آسکوربات اکسیداز (g/ratµ 3/0) + بروموکریپتین(g/ratµ 2) و گروه دریافت کننده آسکوربات اکسیداز (g/ratµ 3/0). پس از عمل جراحی با استفاده از دستگاه استریوتاکس و گذشت یک هفته بهبودی، داروها باحجم(lµ1) برای اسید آسکوربیک و بروموکریپتین و حجم(/rat µl 2/3) برای آسکوربات اکسیداز تزریق شدند. 30 دقیقه پس از تزریق حیوان در ماز آبی موریس قرار گرفته و شاخص های یادگیری و حافظه فضایی توسط دستگاه ثبت و با روش آنالیز واریانس یک طرفه وپس آزمون lsd آنالیز شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که تزریق داخل جسم مخطط، اسید آسکوربیک در دوز (µg/rat 24)بعضی از شاخص های یادگیری و حافظه فضایی مانند مسافت طی شده و زمان سپری شده تا رسیدن به سکوی پنهان را افزایش و در دوز (µg/rat 12) این شاخص ها را کاهش داد. بنابراین اسید آسکوربیک در جسم مخطط روی یادگیری و حافظه فضایی به خصوص وابسته به دوز عمل می کند. آسکوربات اکسیداز و بروموکریپتین، هر دو اثر تخریبی بر حافظه و یادگیری دارند. در خصوص اثر توام بروموکریپتین وآسکوربات اکسیداز، بنظر می رسد، اثر یکدیگر را تا حدودی تعدیل می کنند .