صرع پس از سکته ی مغزی شایع ترین اختلال سیستم عصبی می باشد. ناتوانی روش های درمانی موجود در درمان موفقِ تعداد زیادی از افراد مصروع نشان دهنده ی نیاز به یافتن روش های درمانی جدید، موثر و مطمئن است. به نظر می رسد یک بازه ی زمانی بهینه وجود دارد که تحریکات الکتریکی با فرکانس پایین بیشترین آثار ضد صرعیِ خود را در آن ایفا می کنند. از طرفی مشخص شده است که مصرف مغز گردو می تواند باعث پیدایش آثار حفاظت کننده ی سیستم عصبی گردد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر مصرف مغز گردو بر تشنج های ناشی از کیندلینگ آمیگدال و برهم کنش آن با تحریکات الکتریکی با فرکانس پایین بود. الکترودها در آمیگدالِ سمت راست موش های صحرایی نرِ بالغ کار گذاشته شدند. حیوانات به شش گروه کنترل، درمان هم زمان با گردو، پیش درمانی با گردو، تحریکات الکتریکی با فرکانس پایینِ سریع، تحریکات الکتریکی با فرکانس پایینِ تأخیری و تحریکات الکتریکی با فرکانس پایینِ تأخیری همراه با پیش درمانی با گردو تقسیم شده و تحریکات روزانه ی کیندل کننده را دریافت کردند. تغییرات الکتروفیزیولوژیک و رفتاری طی پروسه ی کیندلینگ ثبت می شدند. مدت زمان امواج تخیله متعاقب، مراحلِ رفتاری تشنجی، مدت زمان امواج تخلیه متعاقب تجمعی برای رسیدن به هر مرحله ی تشنجی، تعداد تحریکات لازم برای رسیدن به هر مرحله ی تشنجی، تأخیر تا آغاز مرحله ی 4 تشنجی و مدت زمان مرحله ی 5 تشنجی کمیت های مورد اندازه گیری بودند. با توجه به نتایج این تحقیق، مصرف مغز گردو به صورت خوراکی، قبل و در هنگام کیندلینگ، فعالیت الکتریکی و رفتاریِ تشنجی را به صورت معنی داری کاهش می دهد. پارامترهای اندازه گیری شده ی مربوط به گروه تحریکات الکتریکی با فرکانس پایینِ تأخیری مشابه با گروه کنترل است؛ در مقابل گروه های دریافت کننده ی تحریکات الکتریکی با فرکانس پایینِ سریع و تحریکات الکتریکی با فرکانس پایینِ تأخیری همراه با پیش درمانی با گردو، آثار ضد تشنجی از خود نشان دادند. این ویژگی ها می تواند در نتیجه ی وجود ترکیبات شیمیایی موجود در مغز گردو از جمله ملاتونین، آلفا توکوفرول، کوئرستین و لینولئیک اسید باشد که ?ثار ضد صرعی آن ها به اثبات رسیده است. به نظر می رسد مصرف مغز گردو می تواند تحریکات الکتریکی با فرکانس پایین را در بازه ی زمانی بزرگ تری موثر گرداند.