در این پژوهش روش سید عبدالحجه بلاغی در تفسیر حجه التفاسیر مورد بررسی قرار گرفته و مطالب آن در قالب سه فصل تنظیم شده است. فصل اول که شامل سه بخش می باشد، عبارت است از: کلیات روش شناسی، زندگی نامه و حیات علمی مرحوم بلاغی و منابع تفسیر حجه التفاسیر که در این بخش منابع مورد استفاده مفسر و شیوه بهره گیری او از این منابع بررسی شده و سپس توصیف مختصری از تفسیر حجه التفاسیر ارائه گردیده است. فصل دوم که اصلی ترین و محوری ترین فصل این پژوهش است، در قالب سه بخش تنظیم شده است. در بخش اول پیرامون محوریت قرآن به عنوان تنها مبنای تفسیری حجه التفاسیر بحث شده است. در بخش دوم به بررسی روش تفسیری حجه التفاسیر پرداخته شده به طوری که علاوه بر استنادات مورد استفاده مفسر به قرآن و سنت، روش مرحوم بلاغی در بهره مندی از عنصر تاریخ و بهره گیری از کتب مقدس در حجه التفاسیر مورد بررسی قرار گرفته است که این دو ویژگی باعت تمایز این تفسیر بر تفاسیر دیگر شده است. در بخش سوم که به گرایش های تفسیری حجه التفاسیر اختصاص داشته مهمترین گرایش های تفسیری چون گرایش علمی، کلامی، ادبی، لغوی، فقهی و اجتماعی به پژوهش نهاده شده است. نهایتا در فصل سوم مباحث علوم قرآنی به کار رفته در حجه التفاسیر، چون محکم و متشابه، اسباب النزول، تحریف ناپذیری قرآن و نسخ مورد بررسی قرار گرفته است.