امروزه در بین روش های شناسایی خودکار، فناوری ردفاشگر (شناسه‏های با فرکانس رادیویی) به جهت داشتن مزایایی از جمله بی سیم بودن، تأمین کردن کد شناسایی واحد و قابلیت ردیابی اشیاء از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و به سرعت در حال رشد می‏باشد. یکی از کاربردهای این فناوری در حوزه حمل و نقل هوایی در زمینه حمل بار مسافر، برای بهبود فرایند حمل بار مسافر می‏باشد. در سیستم فعلی حمل بار مسافر، مشکل گم شدن بار مسافر، تأخیر در برنامه پروازها ونیز عدم وجود امنیت، نیاز به نیروی انسانی آموزش دیده و هزینه جاری زیاد، از جمله مشکلات این سیستم می‏باشد. با توجه به مطالعات صورت گرفته، در حال حاضر در ایران چهارچوب مناسب و مشخصی برای ارزیابی و بکارگیری فناوری ردفاشگر، قبل از پیاده سازی وجود ندارد. لذا پژوهش حاضر در راستای چگونگی دست یابی به ارزیابی به کارگیری ردفاشگر در زمینه فوق می‏باشد. این مطالعه در حوزه شرکت هواپیمایی آسمان انجام شده است. در این تحقیق با استفاده از مدل بسط داده شده انتشار نوآوری به بررسی میزان ارزیابی پذیرش ردفاشگر پرداخته است. این تحقیق از طریق مدل‏ معادلات ساختاری به بررسی عوامل موثر در پذیرش ردفاشگر پرداخته و بدین وسیله پذیرش و یا عدم پذیرش فناوری ردفاشگر را قبل از پیاده سازی پیش بینی می نماید.