در این پژوهش خلاقیت از منظر فلسفی و از نگاه معرفت شناسی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی معرفت شناسانه خلاقیت و استنتاج اصول پرورش خلاقیت در فرایند تدریس بوده است.در بعد معرفت شناسی خلاقیت به چیستی ، منابع و راههای دستیابی به خلاقیت پرداخته می شود. در این تحقیق با روش تحلیل منطقی معرفت شناسی خلاقیت مورد بررسی قرار گرفته است و در ادامه با روش قیاس عملی اصول پرورش آن از معرفت شناسی خلاقیت استنتاج شده است. بر اساس یافته های پژوهش خلاقیت به عنوان یک توانایی بالقوه است که نیازمند تفکر، دانش، خیال، تصور، ایده، بازبینی، درون نگری، شهود، الهام و احساس می باشد. منابع خلاقیت نیز حس، عقل، الهام و شهود می باشند که از طریق راههایی چون انعطاف پذیری، جلوگیری از قضاوت فوری، شک و تردید، بارش مغزی، تغییر، تقسیم و ترکیب می توان به آن دست یافت. از آنجایی که خلاقیت یک توانایی قابل پرورش می باشد در سیستم آموزش و پرورش دارای اصولی است که به کارگیری آنها در فرایند تدریس می تواند موجب پرورش و تقویت این توانایی گردد. این اصول نیز عبارتند از اصل فراتر رفتن از قالبها و رکودهای ذهنی، تفاوتهای فردی در فرایند تعلیم و تربیت، تفکر افقی، ایجاد محیط خلاقانه، استعلا، همراهی عقل و احساس. در نهایت از جمله پیشنهادهای کاربردی این پژوهش عبارت است از: تشویق دانش آموزان به ارائه و ابراز راه حل های جدید ، اهمیت به حس پرسش گری و کنجکاوی های دانش آموز در جریان تدریس، دادن اختیارات بیشتر به معلم تا معلم بتواند مباحث و موضوعات درسی را به بحث و آزمایش بگذارد

چکیده ندارد.