پایگاه داده ابزاری برای نگهداری و مدیریت داده های کاربران می باشد. درمیان پایگا ه داده ها، پایگاه داده استنتاجی توانایی آن را دارد که داده ها را به گونه ای ذخیره کند که با افزایش حجم داده، میزان فضای مورد نیاز برای ذخیره سازی افزایش نیابد. ذخیره سازی ضمنی داده ها توسط پایگاه داده های استنتاجی ویژگی منحصر به فردی می باشد که آن را با سایر پایگاه داده ها متمایز کرده است. ارزیابی تقاضا به گونه ای در کمترین زمان و با هزینه حداقل، بیشترین نتیجه را با سرعت بالا ارائه دهد از مهمترین مسائلی است که در هر پایگاه داده ای وجود دارد که پایگاه داده استنتاجی نیز از آن مستثنی نمی باشد.از دیر باز بهینه سازی ارزیابی تقاضا طی یک چارچوب مشخص صورت می گرفته است که محققان پایگاه داده استنتاجی نیز از آن برای بهینه سازی تقاضا استفاده کرده اند. ولی ما در این تحقیق می خواهیم این سنت را شکسته و بهینه سازی در این پایگاه داده را به گونه ای دیگر انجام دهیم. در این تحقیق فضای کاری ما فاز ارزیابی تقاضا می باشد که همواره به سه روش بالا به پایین، پایین به بالا و شبکه پتری انجام می گیرد. به منظور بهینه سازی این فاز، از یک روش مبتنی بر گرامرهای مستقل از متن و همچنین ماشین های متناهی پشته ای بهره برده ایم و با دردست داشتن برخی فاکتورهای مشترک بین همه این روش ها و مقایسه مزایا و معایب آن ها، ثابت خواهیم کرد که روش پیشنهادی در بهینه سازی ارزیابی تقاضا در پایگاه داده های استنتاجی موثر است.