بر همکنش قارچ میکوریزآربوسکولار، سالیسیلیک اسید و تنش خشکی بر عملکرد میوه ، نیاز آبی و متابولیت های ثانویه زنیان ( trachyspermum ammi l.) به منظور ارزیابی تاثیر قارچ میکوریز آربوسکولار، سالیسلیک اسید و تنش خشکی بر ویژگی های کمی و کیفی گیاه زنیان (trachyspermum ammi)، آزمونی گلدانی در گلخانه پژوهشی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. این آزمون در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی در پنج تکرار انجام پذیرفت. دو سطح قارچ میکوریز آربوسکولار intraradices glomus (تلقیح و عدم تلقیح)، سه سطح سالیسلیک اسید (شاهد، 150و 300 قسمت در میلیون) و چهار سطح آبیاری (شاهد (ظرفیت مزرعه)، 25، 50، و75% ظرفیت مزرعه) همراه با اثرات متقابل قارچ میکوریز آربوسکولار، سالیسلیک اسید وتنش خشکی مورد مطالعه قرار گرفت. صفات مورد بررسی در این پژوهش شامل برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک مانند، در صد کلنیزاسیون ریشه، میزان کلروفیل و پرولین، وزن خشک میوه، در صد و نوع ترکیب های اسانس، روغن ثابت و نوع ترکیب های اسید چرب آن و دمای پوشش سبز گیاه بود. بر اساس نتایج به دست آمده تلقیح ریشه زنیان با قارچ میکوریز آربوسکولار به طور معنی داری (در سطح احتمال 5%) باعث بهبود کلیه صفات مورد ارزیابی گردید. محلول پاشی سالیسلیک اسید در غلظت 300 قسمت در میلیون نیز به طور معنی داری (درسطح احتمال 5%) بر کلیه صفات اندازه گیری شده در سطوح مختلف آبیاری تاثیر داشت. همچنین برهمکنش قارچ میکوریز آربوسکولار و سالیسلیک اسید در تمام سطوح آبیاری اثر معنی داری (در سطح احتمل 5%) بر صفات مورد مطالعه داشت.