پژوهش حاضر با هدف تبیین و بررسی تربیت مبتنی بر نرمی و مدارا با تندی و خشونت از دیدگاه روایات اسلامی انجام گرفته است. این پژوهش به روش کتابخانه ای گردآوری شده است. در این تحقیق متون گوناگون، در مورد مدارا و خشونت و فراوانی هر مقوله در احادیث مورد بررسی قرار گرفته است. ضرورت این تحقیق نیازمندی مربیان را به آگاهی از روشهای تربیتی می رساند. نتیجه حاصل حاکی از آن است، تربیت نیاز اساسی انسان است. و آنچه تلاشهای تربیتی را نتیجه بخش می سازد، روشهای تربیتی سنجیده و حکیمانه است. هر چه نظام آموزشی از روش مدارا که متناسب با فطرت آدمی است بیشتر استفاده کند، افراد جامعه بیشتر از آثار و نتایج آن بهره مند خواهند شد. روشهای خشونت آمیز، ناهنجاری و ناسازگاری را در جامعه بدنبال دارند. افراط یا تفریط در اعمال روشهای تربیتی می تواند موجب رکود تربیت و گریز متربی از شیوه های تربیتی بشود و در نتیجه رفتارهای ناپسند و غیرقابل انتظار برای مربیان داشته باشد. بنابراین لازم است والدین و مربیان اعتدال را در تربیت، مدنظر خود قرار داده و از خشونت و سختگیری اجتناب کنند، مگر در موارد استثنائی. خشونت در اصلاح رفتار انسانها به عنوان آخرین حربه بکار می رود و آن هم، نه به عنوان عامل تربیتی، بلکه به منظور بازداشتن و به عنوان یک عامل بازدارنده. اصل اولی همان، مدارا و نرم خویی است. کلید واژه: تربیت – مدارا - خشونت