در مطالعه‏ی حاضر، به بررسی تطبیقی سیاست ها و اقدامات اعزام دانشجو به خارج از کشور در طی برنامه های اول، دوم، سوم و چهارم توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور پرداخته شده است. در این پژوهش مقایسه ای بر مبنای روش جرج. زی. اف. بردی (geirge z.f. beredy) که توصیفی-تحلیلی می‏باشد، انجام گرفته است. به منظور بررسی محتوای آشکار پیام های موجود در منابع و گزارشات مربوط به اهداف، سیاست‏ها، اقدامات و ارزیابی‏های بعمل آمده در خصوص اعزام دانشجو به خارج از کشور در طی برنامه‏های مورد مطالعه، از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. در این پژوهش چهار موضوع مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا، به بررسی اهداف مورد نظر در برنامه های مورد مطالعه پرداخته شده است. سپس، تغییرات سیاست های اعزام دانشجو در طی برنامه های اول، دوم، سوم و چهارم بدست آمده است. در مرحله ی بعد، به گردآوری و بررسی آیین نامه ها و دستورالعمل های صادره از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در راستای تحقق این اهداف و سیاست ها اهتمام شده است. در نهایت، ارزیابی های صورت گرفته در مورد آیین نامه ها و دستورالعمل های مذکور بررسی شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که، اهداف و سیاست ها در برنامه های مورد مطالعه به سمت کاهش اعزام دانشجو به خارج از کشور رفته است. در مقابل، سیاست های توسعه و تقویت دوره های دکتری داخل، تقویت دوره های دکتری مشترک، افزایش اعزام دانشجویان دوره های دکتری داخل به خارج از کشور جهت استفاده از فرصت های تحقیقاتی افزایش یافته است. همچنین، آیین نامه ها و دستورالعمل ها در راستای اهداف برنامه ها بوده است. اقدامات انجام شده در زمینه ی اعزام دانشجو نسبتاً مناسب ارزیابی شده است.