حق برخورداری از تأمین اجتماعی و حق رفاه از مهم ترین حقوق انسان است که در اسناد حقوق بشر، کنوانسیون های بین المللی و اسناد مربوط به تعهدات بین المللی دولت ها، قوانین اساسی و نیز قوانین عادی مورد تأکید واقع شده است. این حقوق به اعتبار اینکه در زمره حقوق بنیادین بشر قرار گرفته است، واجد خصوصیات مهمی نظیر عمومی، غیرقابل اعراض و اسقاط بودن و عدم وابستگی به مطالبه ذینفع می باشد که خود، آثار حقوقی مهمی، را در پی دارند. حق برخورداری از تامین اجتماعی به لحاظ گستردگی و ویژگی های خاص دیگر، درچهره یک نهاد و سازمان حقوقی ظاهر گردیده و علاوه بر محتوی مشخص دارای اصول کلی نیز می باشد. از حیث محتوی این حق به صورت حداقلی شامل شعب نه گانه حمایت های اجتماعی تحت عناوین مراقبت پزشکی، مزایای مربوط به حالات بیماری، بیکاری، سالخوردگی، حوادث کار، زایمان، ازکارافتادگی و نیز مزایای خانواده و بازماندگان است که باید برای آحاد جامعه تأمین شوند.سوال اصلی این تحقیق به بررسی سازوکارهای تأمین حق رفاه و تأمین اجتماعی به عنوان یک حق بشری در سطح بین المللی ازجمله ایران وپیامدهای آن اشاره دارد . حق برخورداری از تأمین اجتماعی و حق رفاه حقوقی هستند همگانی، که دولت موظف است طبق قوانین، از محل درآمدهای عمومی و درآمد حاصل ازمشارکت مردم ، خدمات وحمایت های مالی فوق را برای تک تک افراد کشور تأمین کند و برای دولت ایجاد تکلیف می کند تا از طریق سیاست گذاری و قانون گذاری جامع، منبع مالی پایداری را برای افراد جامعه تاسیس و زمینه استقرار عدالت اجتماعی را فراهم نماید . تعهد دولت درقبال این حقوق منجر به برقراری نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی گردید. جوهره این مباحث، همبستگی اجتماعی و مشارکت مردمی است که ذخیره مالی مناسبی را برای تأمین و تضمین زندگی افراد در مقابل گرفتاری ها و مشکلات ایجاد می کند . در واقع تحقق حق رفاه و تامین اجتماعی برای رفع نیازهای آحاد جامعه و کاهش مشکلات اجتماعی صورت می گیرد و شامل شش قلمرو فقرزدایی، سلامت، تأمین اجتماعی و اشتغال ، خدمات اجتماعی، آموزش وپرورش و مسکن می گردد که در این تحقیق تحت عنوان آثار و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی حق رفاه و تامین اجتماعی بر زندگی مردم مورد بحث واقع گردیده است .