این پژوهش به بررسی میزان افسردگی در زنان سالمند ساکن آسایشگاه کهریزک و عوامل اجتماعی موثر بر آن می پردازد. افرادی که در این گروه سنی قرار می گیرند اغلب با مسائل و مشکلات بسیاری روبرو می شوند. یکی از مشکلاتی که ممکن است سالمندان با آن روبرو شوند ، افسردگی می باشد. افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های متأثر کننده در دوران سالمندی می باشد. تحقیقات نشان می دهد که عوامل فیزیکی ،هورمونی، اجتماعی نقش عمده ای در توسعه افسردگی در سالمندی ایفاء می کند. هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان افسردگی در زنان سالمند ساکن آسایشگاه کهریزک وشناخت عوامل اجتماعی تأثیرگذار بر افسردگی می باشد. چارچوب نظری تحقیق رویکرد یکپارچه نگر یا التقاطی می باشد.در این تحقیق از نظریه تعاملی استفاده شده است که باعطف توجه به همه دیدگاه ها می توان علل یک اختلال را بررسی کرد.از نظریه هایی که کاربردی بیشتری در فرایند تحقیق مورد نظر داشتند می توان به نظریه فعالیت ، نظریه سیستم هاو رویکرد زیستی- روانی – اجتماعی اشاره داشت. روش پژوهش مورد نظر، روش توصیفی و از نوع مطالعه موردی می باشد.به منظور آزمون فرضیات تحقیق نمونه ای متشکل از 100 نفر از زنان سالمند آسایشگاه کهریزک ، با استفاده از روش سرشماری (درچهار بخش سالمندان)،و از طریق ابزاری چون پرسشنامه (مصاحبه ساختارمند)،مشاهده ،مورد ارزیابی قرار گرفتند.جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات برای بررسی میزان افسردگی بر طبق جدول نمره گذاری بک و برای آزمون فرضیه ها از آزمون کای اسکوئر و جهت یافتن شدت رابطه از آزمون فی و v کرامر استفاده شده است. نتایج نشان دادند که میزان افسردگی درسطح متوسط به بالا قرار گرفتند. و نتایج آزمون فرضیه ها نشان دادند که بین متغییر هایی چون میزان تعاملات اجتماعی ، میزان فعالیت و مشارکت در فعالیت های اجتماعی و میزان رضایت در از محیط و ساختار آسایشگاه با میزان افسردگی رابطه معناداری وجود دارد.و در نهایت طبق تحقیقات و بررسی های انجام یافته ، تمام فرضیه های مورد نظر( به جز فرضیه ای که درمورد چگونگی نحوه گذراندن زندگی در گذشته بود )مورد تأیید قرار گرفتند