یکی از عوامل جوی موثر در مطالعات اقلیمی دما است که نقش تعیین کننده ای در شناخت اقلیم یک منطقه دارد. کاهش دما باعث بوجود آمدن پدیده یخبندان در محیط می شود و وقوع یخبندان عامل بسیار خطرناکی برای ایمنی هواپیما محسوب می شود. لذا در این پژوهش عنصر دما و به تبع آن پدیده یخبندان به عنوان یکی از عوامل آب و هوایی موثر در مطالعات اقلیم فرودگاه و ایمنی پرواز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. برای انجام این مطالعه از آمار سی ساله (2008-1978) دما و تعداد روزهای یخبندان ایستگاه سینوپتیک بجنورد و مشهد استفاده شده است . تجزیه و تحلیل دمایی منطقه و نمودار ستونی کمینه ، پیشینه و میانگین دمای روزانه در روزهای یخبندان، انحراف استاندارد، ضریب چولگی و چندک دما نشان می دهد که در ایستگاه بجنورد با توجه به اهمیت کمینه دما در این روزها، با استناد به چندک های این داده ها، حداقل در نیمی از 131 روزی که طی این چند سال، یخبندان وجود داشته، حداقل دما در روزهای یخبندان برابر با 9- بوده است و حد اقل در 25درصد موارد، حداقل دما برابر با 13- درجه ثبت گردیده است.میانگین کمترین دمای روزانه برای داده های سال های مربوطه، برابر با 3- با انحراف معیار 5 درجه می باشد. در ایستگاه مشهد حداقل دما در روزهای یخبندان برابر با 8- بوده است و حداقل در 25 درصد موارد، حداقل دما برابر با 11- درجه ثبت گردیده است. میانگین کمترین دمای روزانه برای داده های سال های مربوطه، برابر با 2- با انحراف معیار 5 درجه می باشد. همچنین شدیدترین یخبندان ها در ماه ژانویه اتفاق افتاده است. بنابراین چند حالت شاخص از ماه ژانویه انتخاب و از دیدگاه همدیدی تجزیه و تحلیل گردیده است. نتایج نشان می دهد که نفوذ زبانه های پرفشار از سمت سیبری و عرض های شمالی با گرادیان فشاری زیاد، عبور امواج کم دامنه ی تراز میانی جو با گرادیان کنتوری مناسب که بر روی مدیترانه شکل گرفته و با حرکت به سوی شرق ایران را تحت تاثیر قرار می دهد، به همراه هجوم هوای سرد عرض های بالاتر و رطوبت نسبی مناسب در منطقه از جمله عوامل همدیدی است که باعث ایجاد یخبندان در منطقه شده است.

در این بررسی کوپلیمر سه قطعه¬ای pla-peg-pla، پس از سنتز از طریق طیف سنجی ftir مورد تایید قرار گرفت. بررسی نانوذرات حاصل از این کوپلیمر با استفاده از آنالیز تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره و پراکندگی دینامیک نور (dls) ، حاکی از تشکیل نانومیسل¬های کروی در ابعادی با قطر تقریبی 300-400 نانومتر بود. به منظور بررسی زیست سازگاری پلیمر، از آزمون همولیز و mtt استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که این کوپلیمر سایتوتوکسیسیتی کمی داشته و در غلظت های به کار رفته به منظور رهش نایسین (تقریبا 6 میلی¬گرم در میلی¬لیتر) سایتوتوکسیسیتی پایینی را از خود نشان می¬دهد. ابتدا خصوصیات نایسین مانند سایتوتوکسیسیتی، اثر ضدباکتریایی، اثر همولیتیکی مورد بررسی قرار گرفت. سپس برای بارگذاری نایسین بر روی نانوذرات پلیمری (نسبت 1 به 2) تحت امواج فراصوت قرار گرفت. بارگذاری نایسین بر روی نانوذرات پلیمری توسط ftir و تشکیل نانومیسل¬های کلوئیدی پایدار و مختلط نایسین-پلیمر در ابعادی با قطر تقریبی 50-100 نانومتر توسط ftir و آنالیز تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره مورد تایید قرار گرفت. نایسین بارگذاری شده بر روی نانوذرات در غلظت های مختلف (غلظت¬های به کار رفته در مورد نایسین آزاد) در سه بازه¬ی زمانی 24، 48 و 72 ساعت بر روی رده¬های سلولی سرطانی ags، kyse-30، hepg2 و k562 تاثیر داده شد و با استفاده از آزمون¬های mtt و neutral red مقادیر ic50 آن تعیین گردید. مقایسه¬ی نتایج حاصل با نتایج به دست آمده از آزمون¬های mtt , neutral red نایسین آزاد نشان داد که نایسین بارگذاری شده بر روی نانوذرات تاثیر بیشتری را در توقف رشد سلولی نسبت به نایسین آزاد داشت که این اختلاف در بازه¬ی زمانی 72 ساعت چشمگیرتر بود. بررسی اثر آپوپتوزی نایسین بر روی رده¬های سلولی که توسط متد آکریدین اورنج-اتیدیوم برماید برای هر دوفرم نایسین آزاد و کپسوله انجام شد بیانگر القای اثر آپوپتوزی بیشتر فرم کپسوله¬ی این پپتید بر روی این سلول ها می باشد. بررسی اثرات ضدباکتریایی پپتید نایسین به دو فرم آزاد و کپسوله بر روی سویه های باکتریایی staphylococcus aureus atcc 2592، bacillus cereus ptcc 1015، pseudomonas aeruginosa atcc 27853 و eschrichia coli atcc 25922 نشان داد که نایسین دارای اثر ضدباکتریایی بر روی این سویه¬ها می¬باشد؛ و اثر نایسین کپسوله شده بر روی این باکتری ها بیشتر از اثر نایسین به فرم آزاد می باشد. بنابراین هر چند می¬توان از نانومیسل¬های pla-peg-pla در توسعه¬ی فرمولاسیون داروهای پپتیدی بهره گرفته و به عنوان (کاندیدای) حامل داروهای پپتیدی در صنایع داروسازی استفاده نمود، بایستی توجه نمود که داروهای پپتیدی با توجه به اندازه، بار فیزیولوژیکی و خصوصیات (بیو) فیزیکوشیمیایی و نیز نوع حامل پلیمری، می توانند نانومیسل های مختلط با ویژگیها وخصوصیات جدید (مطلوب) ایجاد نمایند.