هدف از انجام این پژوهش، مقایسه توانایی های روانی-زبانی دانش آموزان دختر قوی و ضعیف در حل مسائل کلامی ریاضی بوده است. با توجه به ماهیت موضوع، روش مقایسه ای پس از وقوع به عنوان طرح پژوهش انتخاب گردید. به این منظور به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان مدارس ابتدایی دولتی دخترانه شهرستان هرسین، تعداد 6 مدرسه ابتدایی به طور تصادفی انتخاب شد و سپس به کلیه دانش آموزان پایه سوم مدارس مذکور (180 نفر) یک آزمون شامل10 مسأله کلامی ریاضی داده شد. با فهرست کردن نمرات دانش آموزان به ترتیب نزولی، 20 درصد پایین (36نفر) و 20 درصد بالا (36 نفر) به ترتیب به عنوان دانش آموزان ضعیف و قوی در حل مسائل کلامی ریاضی تعیین شدند. آنگاه 9 خرده آزمون ایلینویز (itpa) به صورت انفردای بر روی دانش آموزان دو گروه قوی و ضعیف اجرا شد. میانگین نمرات دو گروه در 9 خرده مقیاس با آزمون آماری t مستقل با هم مقایسه شدند. نتایج نشان دادند که دانش آموزان قوی در حل مسائل کلامی ریاضی در 9 خرده مقیاس اجرا شده دریافت شنیداری، تداعی شنیداری، توالی حافظه شنیداری، تکمیل شنیداری، دریافت بینایی، تداعی بینایی، توالی حافظه بینایی، تکمیل دستوری و ترکیب اصوات؛ نسبت به دانش آموزان ضعیف در حل مسائل کلامی ریاضی برتر بوده اند (p<0/5). واژگان کلیدی: آموزش ریاضی، حل مسئله، مسائل کلامی ریاضی، توانایی های روانی- زبانی.