این تحقیق در سه مرحله انجام شد. در مرحله ی اول تعداد 11 تابع برای برازش منحنی های تولید شیر و تولید چربی گاومیش های نژاد آذری و خوزستانی مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس ضریب تبیین تصحیح شده، در نژاد خوزستانی، تابع دیفازیک بهترین و تابع رووک بدترین عملکرد را نسبت به توابع دیگر داشتند. با رتبه بندی توابع بر اساس aicc در نژاد خوزستانی، توابع دیفازیک و لژاندر به ترتیب در صفت تولید شیر و تولید چربی بهترین رتبه را داشتند و توابع رووک و کبی آخرین رتبه ها را به دست آوردند. در مرحله ی دوم منحنی های تولید شیر، تولید چربی و درصد چربی با استفاده از توابع تائید شده در مرحله ی اول برای سطوح مختلف سن زایش، دوره ی شیردهی و فصل زایش مورد برازش قرار گرفتند و اثر آنها بر تغییر شکل منحنی ها بررسی شد. گاومیش های جوان، در تمام منحنی ها دارای تداوم تولید بهتری نسبت به گاومیش های مسن تر بودند. با افزایش سن زایش تا 120 ماهگی، تولید شیر اولیه، اوج تولید و تولید کل دوره ی شیردهی افزایش نشان داد ولی بعد از آن کاهش در تولید مشاهده شد. گاومیش های زایش کرده در فصول تابستان و پاییز (زایش های داخل فصلی) نسبت به زایش های خارج فصلی تولید بیشتری داشتند و الگوی تولید بهتری را نیز نشان دادند. در نژاد خوزستانی تا دوره ی دهم و در نژاد آذری تا دوره ی پنجم شیردهی ، تولید شیر و تولید چربی افزایش یافت. ولی در نژاد آذری، تولید شیر و تولید چربی بعد از دوره ی شیردهی پنجم کاهش یافت.در مرحله ی سوم، اثر عوامل محیطی موثر بر صفات تولید شیر، تولید چربی و درصد چربی، در شروع تولید، نرخ افزایش تولید تا اوج تولید، نرخ کاهش تولید بعد از اوج تولید، اوج تولید، تداوم تولید، تولید شیر(240 روز)، تولید چربی (240 روز) و متوسط درصد چربی (240 روز)، مورد مطالعه قرار گرفت.