شاهنام? فردوسی و ایلیاد و اودیس? هومر، سه اثر از ارزشمندترین آثار حماسی- اسطوره ایِ طول تاریخ ادبیات جهان به حساب می آیند؛ این سه اثر، سرشارند از جلوه های حماسی و اسطوره ای که به دلیل موقعیت زمانی و مکانی متفاوت آثار، به صورت متفاوتی در هرسه اثر به کار رفته اند. یکی از این جلوه ها، پیش آگاهی است که با سبک و سیاقی متفاوت، و درجاهایی هم مشابه، ازجانب راویان( فردوسی و هومر) در داستان های شاهنامه و ایلیاد و اودیسه، به کار رفته اند. در این پایان نامه پس از بیان مقدمات و تعاریف و کلیات مرتبط با بحث پیش آگاهی که در فصل نخست جای دارند، در فصل دوم معرفی اجمالی هرسه اثر صورت گرفته و خلاصه ای از آنها نیز بیان شده است. سپس در فصل سوم که بحث اصلی در آن قرار دارد، انواع مختلف پیش آگاهی ها به ترتیب در هر سه اثر بررسی شده اند و روش کار راویان نیز، در حد وسع، مورد ارزیابی قرار گرفته است. برشماری انواع مختلف پیش آگاهی های هر سه اثر به صورتی است که تا حدود زیادی هم می توان جریان کلیِ داستان ها را پی گرفت. درفصل چهارم، مقایسه ای بین پیش آگاهی های سه اثر مزبور صورت گرفته و روش کار شاعر ایرانی (فردوسی) و شاعر یونانی ( هومر) در طریق? به کارگیری پیش آگاهی ها در داستان های خود، مورد ارزیابی قرار گرفته است.