ورود تکنولوزی های حاصل ازانقلاب صنعتی در دهه های اخیر به داخل کشور و درنتیجه، ساخت و ساز های بدون توجه به معماری بومی منطقه، بافت تاریخی شهرهای کهن را که به صورت تارو پودی به یکدیگر متصل بودند،از هم گسست. با تخریب بافت، پایه های اولیه ناپایداری محلات کهن فراهم گردید. مفهوم محله در برنامه ریزی و طراحی شهری از آن روی جایگاهی ویژه می یابد که با القای هویت به آن می توان حس تعلق به مکان و به نوعی حس جا و هویت شهروندان را تقویت نمود . روند توسعه های موجود در شهرهای ما، به ویژه شهرهای بزرگ نشان می دهد که مناطق مسکونی به دلیل توسعه نابسامان و مغشوش، در معرض از دست دادن شخصیت و هویت دیرینه خود قرار گرفته اند.نمونه موردی این ادعا در بافت های تاریخی نمود بیشتری دارد و محله دوشنبه ای شهر گرگان نیز از این قاعده مستثنی نیست. تلاشهایی در این پایان نامه جهت بازگرداندن هویت تاریخی ،فرهنگی ،اجتمایی و... با مطالعات میدانی کتابخانه وپرسشنامه های تهیه شده صورت گرفته است.برسی ها گویای این حقیقت است که رویکرد مرمت و احیای دانه های باارزش، بهسازی، تخریب و تجمیع و نوسازی بخشی از بافت در طراحی محله پایدار با الهام از ویژگی های کالبدی معماری محلات زمینه را برای ارائه طرحی پایدار در بافتی که از سالیان دورپایدار مانده مهیا می نماید و حس تعلق و هویت را در طرح نو (آنچه اساس پژوهش در این پایان نامه است) را القا می نماید.

پژوهش حاضر سعی دارد تا روش نشانه شناسی را درحوزه گرافیک محیطی به صورت موردی به کار گرفته و چگونگی به کارگیری آن را مورد ارزیابی قرار دهد. این رساله، کوششی در بازخوانی سه الگو، بر پایه روش تحلیل تصویر اندیشمندانی چون: "رولان بارت"، "مارتین ژولی" و "گونترکِرس و وَن لیوون" است. نمونه های موردمطالعه سه روش مذکور، به عنوان الگو در نظر گرفته شده و بر اساس آنها به تحلیل و بررسی نمونه های مورد مطالعه پایان نامه حاضر پرداخته می شود. در این الگوها نشان داده می شود که تنها با تشخیص تعداد خاصی از نقش مایه های تصویر و درک پیام نوشتاری اثر نمی توانیم محتوای پیام یک تصویر را درک کنیم؛ زیرا اکثر ایده های بنیادین، بیش از آنکه مدلول نشانه های شمایلی یا نوشتاری باشند، مدلول نشانه های تجسمی هستند. نشانه شناسی گرافیک محیطی شهر تهران بر اساس الگوهای ارایه شده این امکان را فراهم می سازد که با شناخت این نشانه ها به شناسایی ساختارحاکم بر گرافیک محیطی شهر تهران، نظام نشانه شناسانه آن و کلیشه ها و اسطوره های حاکم بر آن بپردازیم و همچنین در تصاویر نه ففط ابعاد بیانی و زیباشناختی، بلکه در عین حال وجوه برخاسته، سیاسی و ارتباطی نیز تشخیص داده شود.

اصول و مبانی مبحث پایدی با ابعاد زیست محیطی اقتصادی و اجتماعی در حوزه های مختلف برنامه ریزی و طراحی در جهان کنونی نقشی تعیین کننده داشته و بدون شناخت و التزام به آن بسیاری از منابع و زیرساخت های طبیعی و فرهنگی در جریانی به نام توسعه در خطر نابودی قرار می گیرند به طوریکه حیات را برای نسل های بعدی دشوار و حتی ناممکن می کند.

با توجه به این مطلب که موسیقی پدیده ای است فرهنگی و تحت تأثیر شرایط ویژه ای صورت خارجی به خود می گیرد، در نتیجه شناخت آن به شناخت فرهنگ ها وابسته است. چرا که فرهنگ ها گوناگون اند و تاریخ تکامل آنان مسیرهای متفاوتی را طی می کند. هدف موسیقی شناسی قومی صرفاً مطالعه موسیقی اقوام در بافت فرهنگی اجتماعی آن است. مفهوم قوم هم به واژه اجتماعی مشخصی بر می گردد که قلمرو خاص فرهنگی – جغرافیایی خود را داشته باشد. از این روی در تعریف بنیادین موسیقی شناسی قومی ما با دو مفهوم "قوم و فرهنگ" مواجه هستیم که پدیده ای به نام موسیقی را به وجود می آورند. هر قومی ویژگی های فرهنگی خاصی از جمله زبان، اساطیر، مذهب، آیین و رسوم، موسیقی و ابزار موسیقیایی خود را دارد. از این روی رشته موسیقی شناسی قومی ، با همیاری رشته های انسان شناسی، موسیقی شناسی، زبان شناسی، تاریخ و فرهنگ عامیانه، راه خود را در میان سایر رشته های علمی می گشاید با توجه به این موضوع که تمرکز اصلی مطالعه این رشته بر عنصر موسیقی و فرهنگ است. از آنجا که موسیقی بوشهر نیز همچون موسیقی ملل مختلف همواره در اغلب شئون فرهنگی و اجتماعی مردم دریا دل این خطه حضور دارد و طنین انداز کار و کوشش، رنج و مشقت، دوری و درد، شادی و غم، شیرزنی و دلیرمردی، شکست ها و ناکامی ها و بیانگر مشخصه های خاص جغرافیایی و اقلیمی این دیار است. اما متاسفانه مدتی است چهره هنری بوشهرظاهری سرد و بی روح به خود گرفته و گویی موج های پر طلاطم دریا دیگر با جوش و خروش هنر در این دیار بیگانه اند. موسیقی که بازتاب هویت این دیار است و ریشه اش از آبشخور تاریخ و فرهنگ سیراب می شود هچنین معرف زبان و راه و رسم و سنت هایمان است ، گاه گاه با کج اندیشی و رفتارهای سلیقه ای و خارج از ضابطه ی مسوولین این استان روبرومی شود. از این روی سعی بر آن است تا با مطالعه ای دوباره بر روند شکل گیری آن در دوره های گوناگون تحت تأثیر عوامل فرهنگی متفاوت، مرکزی طراحی گردد تا ضمن حفظ و زنده نگه داشتن این میراث فرهنگی، در جهت آموزش موسیقی بومی و چگونگی پیدایش آن به علاقه مندان این هنرگام برداریم.

پروژه حاضر طراحی ساختمان توسعه موزه ایران باستان است و در قلب منطقه تاریخی تهران(منطقه 12) شکل می¬گیرد. لذا تاثیرات فرهنگی و تاریخی منطقه بر طراحی بسیار چشم¬گیر خواهد بود و از این رو بحث زمینه¬ یا بستری که طراحی در آن صورت می¬گیرد و تاثیرات آن بر طراحی یکی از پراهمیت¬ترین مسائل پیش روی طراح است. به همین دلیل رویکرد زمینه¬گرایی برای پروژه انتخاب شده است تا از طریق این رویکرد، پاسخی مناسب و درخور به مساله طراحی داده شود. چراکه خلق معماری زمینه¬گرا در حقیقت ترکیبی از موجود و جدید و دستاورد موفقی است از روحیه زمان و مکان که در تقابل با تمام کوشش¬های معماری معاصر جهت به دست آوردن سازگاری با زمینه قرار گرفته است. پروژه با این هدف که طراحی معماری به هر شیوه¬ای-چه محافظه¬کارانه و چه انقلابی- به عنوان بخشی از یک زمینه کلی¬تر و به منظور رسیدن به تعادل مناسب¬تری بین معماری موجود و جدید مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد. از طرف دیگر طراحی، هرچند که در بافت تاریخی انجام می¬شود، اما اثری خواهد بود متعلق به زمان حال، لذا پیوند حال و گذشته نیز مساله¬ای است که طراح با انتخاب روش طراحی دستورزبان شکلی در پی یافتن پاسخی مناسب برآمده است. روند کار در این پروژه بر اساس مراحل زیر شکل گرفته است: بررسی موضوع طراحی (موزه – فصل 2)، انتخاب مکان مناسب (منطقه 12 و درهمجواری موزه ایران¬باستان)، رویکرد مناسب با پروژه (زمینه¬گرایی – فصل 3)، بررسی و تحلیل مکان طراحی (فصل 4)، انتخاب روش پاسخگو به مساله طراحی (فصل 5) و در نهایت نتیجه¬گیری و طراحی (فصل 6).

با درک این مسئله که فضای موجود میان ساختمانها برای زندگی آدمیان در شهرها به همان اندازه اهمیت دارد که خود ساختمانها و توجه به نیاز درونی انسان برای ارتباط با طبیعت و مهمتر از همه ایجاد و تعادل در محیط زیست که انگیزه بسیاری از خلاقیت های علمی انسانها بوده و ضرورتی در شناخت عواملی که سازنده این تعادل است احساس گردید. با توجه به این موضوع محور اصلی طراحی بر ایجاد یک پیوند ارگانیک میان انسان و طبیعت قرار گرفت و جهت تحقیق بخشیدن به این ایده در عمل طراحی باغ هنر دانشگاه بین المللی اسلامی در شهر قزوین بعنوان موضوع طرح ارائه گردید که به دنبال آن طرح جامع دانشگاه و همچنین طراحی مدرسه معماری نیز در برنامه طراحی واقع شده اند