فرهنگ ایران باستان، فرهنگی گسترده و فراگیر است که پس از اسلام، در ادبیات هزارساله این سرزمین، نقش خود را به جای گذاشته و در اکثر حوزه های ادب فارسی تأثیر گذار بوده است. این پژوهش در پی آنست تا با بررسی بازتاب فرهنگ ایران کهن در چهار مثنوی عطار نیشابوری، تأثیر پذیری شعر عطار را از فرهنگ ایران باستان به اثبات برساند. لذا این رساله در چهار فصل تدوین شده است. در فصل اول، ادیان و مذاهب ایران باستان و آموزه هایشان با تأثیری که در شعر عطار داشته است، بررسی شده اند. فصل دوم، به تجلی اسطوره های ایران کهن در شعر عطار اختصاص یافته است. در فصل سوم، علوم، باورها و آیین های ایران پیش از اسلام مورد بررسی قرار گرفته اند. و در فصل چهارم، برخی اصطلاحات بازمانده از آن دوران، بررسی شده و نمونه های آن از مثنوی های عطار ذکر گردیده است. نتیجه حاصل از این پژوهش بیانگر این است که عطار در سرودن اشعار خویش، تا حد زیادی، متأثر از فرهنگ ایران باستان در بخش های مختلف آن بوده است. کلید واژه ها: ایران باستان، ادیان، اساطیر، علوم و باورها، مثنویهای عطار.