پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل اجتماعی موثر بر فرسایش سرمایه اجتماعی و گسترش فرد گرایی در شهر تهران انجام شده است. در این پژوهش آنچه مورد توجه است، ضرورت اهمیت دادن به پدیده فردگرایی میان افراد است. چارچوب نظری و مدل تحلیلی با استفاده از نظریه نظریه پردازانی همچون رونالد اینگلهارت، رابینگتن، بینگستون، کلمن، پاتنام، فوکویاما ، بوردیو در زمینه سرمایه اجتماعی ونظریات دورکیم،اولریش بک،رابرت بلا،مرتن،امرسون و زیمل برای درک بهتر علل فرسایش سرمایه اجتماعی و فرد گرایی در شهر تهران بهره گرفته شده است.این پژوهش به روش ترکیبی(کمی و کیفی) انجام شد و با تکنیک پرسشنامه به گردآوری اطلاعات اقدام شد. جامعه آماری پژوهش شامل30 نفر از افراد شهر تهران بودند که به روش گلوله برفی به عنوان نمونه انتخاب گردید. یافته های پژوهش نشانگر این بودند که فردگرایی (متغیر وابسته) با پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی خانواده، شهرنشینی، جنسیت، سن،رابطه معناداری وجود نداردوبا سرمایه اجتماعی،استفاده از رسانه های جمعی، گرایش به اعتقادات دینی، اعتماد اجتماعی رابطه معنی داری دارد.