مدلهای جهانی اقلیم (gcms) بعلت قدرت تفکیک مکانی پایین، قابل استفاده در مطالعات منطقه ای نیستند. به همین منظور از روش هایی موسوم به ریز مقیاس نمایی آماری برای تبدیل خروجی مدل های gcm به مقیاس منطقه ای و محلی استفاده می شوند. در این تحقیق با استفاده از الگوریتم نرو-فازی (anfis) و روش خوشه بندی فازی داده ها (fcm)، به مدلسازی اقلیمی در ایران پرداخته شده است. از خروجی نسل سوم مدل های جهانی اقلیم کانادا (cgcm3) ،در دوره ی (1990-1961) برای مدلسازی استفاده شده و نتایج بدست آمده را با داده های مشاهداتی دما و بارش برای ایستگاه هواشناسی gcos در ایران مقایسه شده است. مدلسازی با استفاده از دو مدل asd وanfis، انجام شده و خروجی آنها باهم مقایسه شده است. برای کالیبراسیون از داده های ncep (داده های مرکز ملی مطالعات محیطی) ، که شکل بهبود یافته ی متغیر های cgcm3 می باشند، استفاده شده است. مقایسه بین asd و anfis در دو دوره کالیبراسیون (1975-1961) و ارزیابی (1990-1976) صورت گرفته است. برای ارزیابی مدل ها از مقدار واریانس توضیح داده شده مدل ها و جذر میانگین مجموع مربعات خطا برای شاخص های آماری و اقلیمی استفاده شده است. برای پایداری و ثبات، در هر دو مدل asd و anfis صد سناریو شبیه سازی شده است. تفاوت در هر یک از سناریو ها مربوط به مولفه غیر قطعی مدل می شود. مولفه قطعی مدل که وابسته به متغیر های اتمسفری است در تمام سناریوها یکسان می باشد. پیش بینی اقلیمی برای بارش و دمای ماکزیمم، مینیمم و میانگین روزانه برای دوره های 2040-2011، 2070-2041 و2100-2071 صورت گرفته است. در تمامی ایستگاه ها ، افزایش دمایی بین 3/2 تا 45/4 درجه سانتیگراد برای دمای ماکزیمم، 3/1 تا 5/2 درجه سانتیگراد برای دمای مینیمم (بجز ایستگاه شیراز که با کاهش 7/0 درجه سانتیگراد برای دمای مینیمم مواجه هستیم) و 87/1 تا 72/3 درجه سانتیگراد برای دمای میانگین پیش بینی می شود. ولی رفتار بارش در ایستگاه های مختلف متفاوت است؛ در بعضی ایستگاه های مانند مشهد ، تهران ، کرمان پیش بینی می شود با افزایش بارندگی مواجه شویم و در بقیه ایستگاه ها، کاهش بارش را خواهیم داشت.