موضوع پژوهش حاضر، تحلیل و بررسی افزوده های تفسیری هفت ترجم? معاصر در اجزاء 5 و 6 قرآن کریم است. مراد از افزوده های تفسیری، تعابیر و جملاتی است که مترجم به عنوان توضیح و تبیین متن قرآن در ترجمه بیان می دارد که در برخی موارد این افزوده ها کاملاً با آراء مفسران هماهنگ بوده و سبب ایضاح مراد آیه می شود و گاه این افزوده ها باعث ابهام و ایهام شده و مطابق با آراء غیرمشهور و یا شاذ تفسیری بوده که این نکته قابل تأمل و بررسی است. بنابراین انجام تحقیقاتی پیرامون این افزوده ها جهت تحلیل و بررسی این عبارات بسیار لازم و ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش تنها به بیان افزوده های موثر در معنای آیه پرداخته شده و افزوده های غیر موثر و خنثی ملاک نیستند. از این رو نگارنده ابتدا افزوده های تفسیری هفت ترجم? الهی قمشه ای، خرمشاهی، صفارزاده، فولادوند، گرمارودی، مشکینی و مکارم، را بیان کرده و در قسمت تحلیل و بررسی این افزوده ها را به تناسب موضوع آن ها در تفاسیر، معاجم، کتب روایی، فقهی، اعتقادی و ... مورد بررسی قرار داده و در نهایت نتیجه گیری نموده و بر اساس میزان صحت و انطباق افزوده-ها با آراء مشهور به ویژه مفسران معاصر، ترجم? صحیح تر را معرفی نموده است.