تعزیه یکی از مراسم ملی و مذهبی ایرانیان است که مورد توجه بسیاری از پژوهشگران ایرانی و خارجی قرار گرفته است . تعزیه از طرفی آئینی نمایشی است که علاوه بر جنبه های هنری ، ویژگی های اعتقادی نیز دارد و از آنجا که از سرچشمه های افکار و باورها و اعتقادات نشأت گرفته و در پیچ و خم های آن غوطه ور گردیده است ، از نخستین روزهای شکل گیری اش ، توانسته است مخاطبان و تماشاگران زیادی را به خود جذب کند . از آنجا که این آئین نمایشی ، کارکرد قابل توجهی در جامعه دارد . به بررسی کارکردهای مختلف آن پرداخته شده است ، که همین کارکردهای تعزیه است که تعزیه را پابرجا و زنده نگه داشته است . در این پژوهش سعی بر تحلیل مردم شناختی تعزیه و تعزیه خوانی در کاشان و به خصوص روستای نَشَلج است . عمده روش های تحقیق به کار رفته عبارتند از کسب اطلاعات از طریق روش اسنادی و دیگر روش میدانی از طریق مشاهده و مصاحبه . در خلال این تحلیل های مردم شناختی به بررسی موضوعاتی از قبیل چگونگی برگزاری این مراسم و شناخت و تحلیل تعدادی از مفاهیم کلی تعزیه از قبیل رخت و لباس ، موسیقی در تعزیه و انواع تعزیه و همچنین معرفی دست اندرکاران تعزیه در روستای نشلج و شناخت نسخه ها و مشاهیر این مراسم پرداخته شده است . و در نتیجه اینکه تعزیه و تعزیه خوانی در روستای نشلج پس از پیروزی انقلاب اسلامی به یک رونق نسبی رسیده است و کارگزاران تعزیه در نشلج هرساله افزایش یافته اند ، تا حدی که اغلب تعزیه گردان ها در روستاهای کاشان نشلجی هستند . کلید واژه ها : تعزیه ، تعزیه خوان ، آئین نمایش ، تعزیه گردان ، اولیاخوان ، اشقیاخوان ، نَشَلج