در مطالعه حاضر، تاثیر استراتژیهای خواندن و آگاهی ساختاری، بصورت کیفی و کمی، بر افزایش توانایی خواندن زبان آموزان ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. هشتاد دانش آموز مونث بزرگسال که بطور تصادفی به گروههای کنترل و آزمایشی تقسیم شدند، در این مطالعه شرکت کردند. این دو گروه که در کلاسهای یکی از موسسات حضور داشتند، کتاب اول از ویرایش سوم مجموعه interchange (ریچاردز و همکاران، 1997) را مطالعه میکردند. تدریس در مهارتهای گفتاری و شنیداری مانند هم انجام میگرفت. اما در بخش خواندن و درک مطلب، روش تدریس متفاوت بود. بعبارت دیگر، تدریس در گروه کنترل طبق روش nic منطبق با کتاب مدرسین انجام میگرفت در حالیکه گروه آزمایشی در طول این دوره با استراتژیهای مختلف خواندن آشنا شده و توجهشان نسبت به ساختارهای خاصی افزایش یافت که در نتیجه درک مطلب آنها نیز افزایش یافت. یافته های این مطالعه نشان داد که روش تدریس جدید باعث افزایش معنادار نمرات زبان آموزان در خواندن و درک مطلب شد. در قسمت کیفی مطالعه از زبان آموزان خواسته شد که استراتژیهایی را که هنگام پاسخ به سوالات درک مطلب را بکار گرفتند، گزارش کنند. یافته های بدست آمده از تفکر بازنگرانه، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل کمی داده ها را تایید کرد. کاربردهای این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است.