تپه دشت یکی از محوطه های اقماری شهرسوخته محسوب می شود که در 3 کیلومتری جنوب غربی آن واقع شده است. این محوطه در دهه 60 میلادی توسط تیم باستان شناسی ایتالیایی به سرپرستی ماریتسیو توزی کشف شد. اولین مطالعات باستان شناسی در سال 1387 شمسی با کاوش در این محوطه توسط مهدی مرتضوی و داوود صارمی نائینی آغاز شد. در طی بررسی سیستماتیک و حفاری به منظور لایه نگاری این تپه مهم، 65 پیکرک گلی انسانی و حیوانی، مقادیری از بافته ها و همچنین تعداد زیادی سفال بدست آمد. عملیات لایه نگاری تپه دشت در فصل اول تا عمق 242 سانتی متری انجام پذیرفت. در مجموع 20 لایه، در جریان کاوش این گمانه شناسایی و ثبت گردید. مطالعه پیش رو اولین مطالعه جامع در خصوص گاهنگاری نسبی سفال های مکشوفه از لایه نگاری تپه دشت می باشد که در طی آن برهم کنش های منطقه ای و فرامنطقه ای این محوطه مهم نیز مورد مطالعه قرار خواهند گرفت. در این تحقیق ضمن مشخص نمودن گاهنگاری لایه های مختلف، بر هم کنش های این محوطه با سایر محوطه ها از جمله: شهرسوخته، تپه رود بیابان و سایر محوطه ها در دشت سیستان و محوطه هایی در بلوچستان ایران و دره سند مشخص خواهند گردید. روش تحقیق این پژوهش مبتنی بر مطالعات نظری - تطبیقی می باشد که بر اساس آن می توان به یک درک بهتری از تعمیم نتایج آن رسید.