بعد از بحران های زیست محیطی به وجود آمده از توسعه صنعتی و کشف سوخت های فسیلی در ابتدای دهه 70 میلادی صاحب نظران و دست اندرکاران اداره جوامع و دوستداران محیط زیست بر آن شدند تا به صورت جدی به ارائه راهکارهایی در زمینه مقابله با این معضل که بعدی جهانی یافته بود برآیند. از آن زمان مبحث توسعه پایدار امری اساسی در ساخت و گسترش و یا حفظ شهرها گردید. متخصصان و صاحب نظران این امر مولفه های چندی را برای تحقق شهری پایدار چون : انرژی ، مدیریت منابع ، حمل و نقل ، زیست بوم و مسائلی از این دست برمی شمرند. در سال های اخیر بیشتر صاحب نظران بر این باورند که علاوه بر مولفه های کلی و جامع مطرح در توسعه پایدار که بیشتر سعی در پایداری کالبدی و حفظ منابع برای نسل های آینده را دارند و باید انسان به عنوان عاملی اساسی در وجود و ظهور یک شهر بیشتر مورد توجه قرار گیرد و او را حلقه گمشده در مباحث مربوط به پایداری دانسته اند و سعی در بسط نگرش نوین به پایداری یعنی پایداری از دیدگاه جامعه شناختی داشته اند. نگرشی که در آن پایداری یک شهر در تداوم حضور آن در ذهن آدمی معنا می شود. از آن جایی که شهر به عنوان موجودیتی جامع دارای مولفه های تشکیل دهنده متفاوتی است لذا تداوم حضور یک شهر در تداوم حضور مولفه های تشکیل دهنده آن در ذهن آدمی معنا می-یابد. و حضور انسان به عنوان عنصری به ظهور رساننده شرط اساسی برای تداوم این مولفه ها و در نهایت موجودیت شهر است. حضور در مکان هایی برای تبیین مفاهیمی چون تعاملات اجتماعی ، حس شهروندی ، پیوند اجتماعی در راستای اعتلای فرهنگی. مفاهیمی که خود به نوعی سازنده مکان ها و فضاهای جمعی شهری اند. و این مکان ها و فضاهای جمعی مولفه هایی هستند که شهر را پویا و زنده نگه می دارند. مفاهیم بیان شده همگی ریشه در ذهن و فرهنگ افراد جامعه استفاده کننده دارند و در بستری از فرهنگ ها و ذهنیات به جا مانده از دیروز در قالب خاطرات فردی و فردی-جمعی نمود پیدا می کنند. ذهن فرد به عینیت درآورنده کالبدی است که فضاها و مکان های شهری را می سازد و خود تاثیر پذیر از تجربیات ، چشم اندازها و خاطرات جمعی و فردی است. در این رساله سعی بر آن است که با بازشناسی و دسته بندی عوامل اثربخش بر ذهن و نوع نگاه فرد به مکان ها و فضاهای شهری که می توان در طراحی این مکان-ها و فضاها مدنظر قرار گیرد در قالبی کیفی و با اتکا به منابع کتابخانه ای رویکردی توصیفی را پیش گرفت که در نهایت با رویکردی تحلیلی داده های به دست آمده را به نتیجه گیری های کاربردی در زمینه طراحی رساند و به مجموعه ای به هم پیوسته از عوامل تاثیرگذار بر تداوم حضور مکان هایی جمعی دست یافت.