هدف این پژوهش، بررسی رابطه میان فعالیت های دانشم حور و مشارکتی و فعالیت های نوآورانه اعضای هیئت علمی موسسات آموزش عالی است. با توجه به مدل تحقیق، نقش میانجی دانش در این روابط نیز مورد مطالعه قرار گرفت. در بررسی ادبیات، فصل دوم به پنج بخش تقسیم شد که عبارت اند از: مدیریت منابع انسانی، فعالیت های مدیریت منابع انسانی، دانش و مدیریت دانش، نوآوری، و رابطه میان منابع انسانی، دانش، و نوآوری. برای جمعآوری داده های اولیه از پرسشنامه ای با سی و هفت گویه استفاده گردید. برای اندازه گیری روایی صوری از نظر اساتید دانشگاه استفاده شد و برای روایی سازه، با انجام تحلیل عاملی تمام شاخص ها مورد تایید قرار گرفتند. همچنین پایایی ابزار سنجش نیز با استفاده از آلفای کرونباخ 38.0اندازه گیری شد. در بررسی داده ها آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد استفاده قرار گرفتند. با استفاده از روش تحلیل مسیر در تجزیه و تحلیل دادهه ای بدست آمده از پرسشنامه، روشن شد که از میان اثرات غیرمستقیم فقط رابطه میان فعالیت های دانشی مدیریت منابع انسانی و نوآوری معنادار بودهاست و از میان روابط مستقیم، فقط وجود رابطه میان دانش ارزشمند و نوآوری معنادار نبود. در بررسی فرضیه اصلی تحقیق، وجود رابطه ای معنادار و مثبت میان فعالیت های دانشمحور مدیریت منابع انسانی و نوآوری بدست آمد.