هدف از به انجام رساندن این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از تکنیک نظارت بر خود بر روی انشا نویسی زبان آموزان غیر دانشگاهی بود. پنجاه دانش آموز دختربر اساس نتیجه امتحان تعیین سطح آکسفورد به طور تصادفی برای این تحقیق انتخاب شدند. این زبان آموزان در آموزشگاه زبان نوید واقع در شیراز، ایران تحصیل می کردند. همه شانزده تا بیست سال و از زبان آموزان سطح متوسط بودند. این زبان آموزان به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. زبان آموزان هر دو گروه در ابتدای ترم در یک آزمون انشا نویسی شرکت کردند و سپس گروه آزمایش در پنج جلسه چهل دقیقه ای آموزش دیدند که چگونه از تکنیک نظارت بر خود که چارلز در سال 1990 پیشنهاد کرده بود در انشا نویسی خود استفاده کنند. با به کار گیری این تکنیک زبان آموزان یادداشتهایی به انتهای انشای خود اضافه می کردند که بیانگر شک و شبهه و پرسشهای آنها نسبت به قسمتهای مختلف انشایشان بود. به این ترتیب آنها بر روی بخشهایی که خود انتخاب کرده بودند بازخور د می گرفتند. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد و هر دو گروه در طول ترم پنج انشای آزمایشی نوشتند ودر پایان نیز در یک آزمون انشا نویسی شرکت کردند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که انشا نویسی زبان آموزان گروه آزمایش که برای استفاده از تکنیک نظارت بر خود آموزش دیده بودند اصلاح شد. در واقع نمره کل آنها، و نمره قسمتهای کلی انشایشان مانند سازماندهی و محتوا افزایش یافت. نتیجه paired t-test نیز نشان داد که در مقایسه با انشایی که در ابتدای ترم نوشته بودند در انشای نهایی روی قسمت واژگان نیز نمره بیشتری بدست آوردند. بررسی یادداشتهایی که زبان آموزان گروه آزمایش به انتهای انشای خود افزودند نشان داد که آنها آنگونه که انتظار میرفت مشخص و معین و همراه با جزییات نبودند اما معلم آنها منظورشان را از آن یادداشتها متوجه شده و تقریبا به همه پاسخ داده بود. نظر زبان آموزان نسبت به استفاده از تکنیک نظارت بر خود نیز مورد ارزیابی قرار گرفت و نتیجه بدست آمده مثبت بود. نمره کل زبان آموزان گروه کنترل نیز افزایش یافت و این به علت تمرین نوشتن بود زیرا انشای آنها به طور سنتی و معمول بوسیله معلمشان صحیح شد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که تکنیک نظارت بر خود به زبان آموزان کمک می کند که انشا نویسی خود را اصلاح کنند و به عنوان زبان آموز به استقلال برسند.