هدف از انجام این پژوهش مقایسه تأثیر ترتیب نسبت های مختلف ارائه تمرین جسمانی و ذهنی بر عملکرد، یادگیری و انتقال مهارت دارت در دانش آموزان پسر 10 تا 12 سال می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی می باشد. بدین منظور 80 نفر از دانش آموزان پسر که در کلاس سوم، چهارم و پنجم تحصیل می کردند و تمایل به شرکت در این پژوهش را داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی به هشت گروه با نسبت ها و ترتیب های مختلف تمرین ذهنی ـ تمرین جسمانی (25%، 50% ،75%، 100%) که در هر گروه 10 نفر بودند تقسیم شدند. در ابتدا پس از تقسیم بندی از آن ها پیش آزمون(پرتاب دارت) گرفته شد و سپس هر هشت گروه به مدت 10 جلسه و هر روز طبق برنامه آموزشی از قبل طراحی شده به تمرین مهارت ملاک(پرتاب دارت) پرداختند. در پایان جلسات از آن ها پس آزمون(اکتساب، یادگیری، انتقال) گرفته شد و داده ها توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تی وابسته، آنالیز واریانس، آزمون های اندازه های مکرر و برای کشف محل تفاوت رتبه ها از آزمون کوئد استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب، عملکرد گروه های، تمرین ذهنی ـ جسمانی (%75ـ%25)، تمرین جسمانی ـ ذهنی (%75- %25)، تمرین ذهنی ـ جسمانی(%25 - %75) تفاوت معنی داری وجود دارد. این نتایج در مرحله یادداری، تفاوت بین گروه های تمرین ذهنی ـ جسمانی (%75ـ%25)، تمرین جسمانی ـ ذهنی(%75- %25)، تمرین ذهنی ـ جسمانی(%25 - %75 ) را نشان می دهد و هم چنین در مرحله انتقال بین گروه های تمرین ذهنی ـ جسمانی (%75ـ%25)، تمرین جسمانی ـ ذهنی(%75- %25)، تمرین ذهنی ـ جسمانی(%25 - %75 ) تفاوت معنی داری وجود دارد. در نهایت بین روش های مختلف(ترتیب و نسبت) تمرین ذهنی ـ جسمانی بر عملکرد، یادگیری و انتقال مهارت دارت تفاوت معنی داری وجود دارد.