سابقه وهدف : رادیکال های آزاد مسئول ایجاد طیف وسیعی از بیماری ها از جمله استئوآرتریت درانسان می باشند. استئوآرتریت شایع ترین بیماری ماسکولواسکلتال در انسان است.هدف از این مطالعه بررسی سطح آنتی اکسیدانی و همچنین تغییرات میزان مالون دی آلدئید سرم که شاخص آسیب سلولی است پس از مصرف عصاره سنجد بعنوان یک داروی کم خطردر مقایسه با داروهای پر عارضه مانند بروفن میباشد. مواد وروش ها :در طی این مطالعه ما به بررسی سیستم آنتی اکسیدانی شامل گلوتاتیون وآنزیمهای گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز همچنین تعیین سطح مالون دی آلدئید در سرم خون مبتلایان به استئوآرتریت زانو و تعین غلظت و فعالیت این عناصر توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر در دو گروه 20 نفره پرداختیم. گروه یک، مصرف بروفن 800 میلی گرم روزانه، گروه دو مصرف عصاره آبی سنجد 600 میلی گرم روزانه که بمدت 7 هفته تحت درمان با داروهای فوق بودند. داده ها توسط نرم افزار 16 spss. وآزمون t-test و anova مورد آنالیز قرارگرفتند. یافته ها:در طی آزمایشات انجام شده افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در دو گروه بروفن p <0.01) )و سنجد p <0.001) )نسبت به قبل از درمان مشاهده شد. همچنین افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیدازp<0.05) ) و کاهش چشمگیری در غلظت مالون دی آلدئید سرم p<0.05) )پس از مصرف عصاره سنجد مشاهده شد . نتیجه گیری : افزایش فعالیت آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز وگلوتاتیون پراکسیداز و کاهش غلظت مالون دی آلدئید پس از درمان با عصاره سنجد احتمالا نشانه های افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی و کاهش آسیب سلولی می باشد. واژگان کلیدی : سنجد ، استئوآرتریت ، مالون دی آلدئید ،گلوتاتیون ،سوپر اکسید دیسموتاز