طرح پارامتری استوار یک روش آماری ست که برای بهینه سازی (کاهش یک یا هر دو مولفه ی هزینه ی کل) سامانه های تصادفی به کار گرفته می شود. هدف طرح پارامتری استوار انتخاب سطح های از عامل های قابل کنترل در سامانه است که مشخصه (ها)ی کیفیت سامانه مورد مطالعه را تحت شرایط گشترده ای از محیط ساخت و به کارگیری و با مینیمم سرمایه گذاری در عامل های تولید بهینه کند. برای بهینه کردن یک سامانه روش های زیادی وجود دارد که در این پایان نامه از روش های رویه ی پاسخ دوگان استفاده شده اشت. در صورتی که پژوهش گر قادر باشد شکل تابع های میانگین و واریانس که به مدل دوگان معروف است را به طور مناسب و درست مشخص کند، روش پارامتری می تواند برازش مناسبی داشته باشد. اما اگر مدل تابع های میانگین و واریانس به طور دقیق و مناسب معین نشده باشد، براوردهای پارامتری ممکن است یا اریبی و یا تغییرپذیری زیاد در پی داشته باشند. در این گونه مواقع، رویکرد ناپارامتری می تواند نتایج بهتری داشته باشند. در طرح های با داده های تُنُک همراه با چولگی نامعمول در تابع مشخصه، روش های ناپارامتری اغلب منجر به افزایش اریبی و پراکندگی می شوند. رویکرد اصلاحی این روش ها استفاده از روش نیم پارامتری (مدل استوار رگرسیونی دوگان) در برازش مدل دوگان است که از ترکیب دو تابع پارامتری و ناپارامتری با یک پارامتر محدب به دست می آید.