با افزایش جمعیت و به دنبال آن توسعه مناطق شهری، نیاز روزافزون به سیستم های مدرن حمل و نقل مورد توجه قرار گرفت. یکی از بهترین روش ها برای حل این معضل، که در دهه های اخیر در گوشه کنار دنیا به سرعت جای خود را باز کرده، قطار شهری زیرزمینی یا همان مترو است. روش های متنوعی جهت حفر تونل های مترو متناسب با شرایط زمین مورد استفاده قرار می گیرد، که روش های مکانیزه حفاری با استفاده از دستگاه های تونلزنی تمام مقطع از آن جمله اند. نکته مهمی که باید در حفاری این تونل ها مورد توجه قرار گیرد، آن است که عبور تونل ها از زیر مناطق شهری، ممکن است موجب بروز خساراتی حتی در حد بحرانی، به سازه های سطحی شود. بدین منظور تلاش هایی انجام گرفته تا بتوان از ریزش احتمالی جبهه کار حفاری، با اعمال فشارمناسب به سینه کار از طریق سیال حفاری، جلوگیری کرد. ضمن آن که پدیده نشست ناشی از حفاری نیز بررسی شده، تا مبادا نشست های روی داده باعث بروز خسارت بر روی سازه های سطحی و زیرسطحی بالای تونل شود. در این تحقیق تلاش شد تا ضمن بیان روشهای تحلیلی و تجربی در تعیین فشار سینه کار و مقدار نشست و استفاده از آن ها در تعیین فشار مناسب سینه کار و مقدار نشست به صورت موردی در موقعیت های مختلف تونل خط هفت متروی تهران، مدل هایی عددی نیز با استفاده از نرم افزار plaxis 3d tunnel در دو موقعیت از مسیر تونل ساخته و نتایج آن مورد تحلیل قرار گیرد، که نتایج به دست آمده از مدلسازی، مطابقت مناسبی با نتایج حاصل از روش های تئوری و تجربی داشتند.