منطقه ی مورد مطالعه در شمال غرب ایران و در فاصله ی 55 کیلومتری جنوب غرب خلخال، 16 کیلومتری جنوب هشتجین در روستای منامین واقع شده است. اندیس معدنی منگنز منامین در زون البرز غربی-آذربایجان قرار دارد. در این منطقه گدازه ها و سنگ های آذرآواری متعلق به ائوسن-الیگوسن و نهشته های کواترنری گسترش قابل توجهی دارند. واحد های سنگی قدیمی تر از ائوسن در این منطقه رخنمون ندارند. واحدهای سنگی موجود در منطقه تنوع قابل ملاحظه ای داشته و شامل انواع سنگ های بازیک، حدواسط و اسیدی می باشند. بخش عمده ی این سنگ ها را الیوین بازالت، بازالت، تراکی آندزیت، داسیت و ریولیت تشکیل می دهند. در محدوده ی کانسار واحدهای آذرآواری نظیر انواع توف و برش های آتشفشانی نیز گسترش وسیعی دارند. سنگ های آذرآواری مناطق پست و کم ارتفاع را در قسمت های جنوبی و سنگ های آتشفشانی حدواسط تا بازیک مناطق مرتفع با مورفولوژی خشن را در قسمت های شمالی محدوده ی مورد مطالعه تشکیل می دهند. سنگ های آتشفشانی مورد مطالعه میزان پتاسیم نسبتاً بالایی داشته و ماگمای آنها متعلق به سری ساب آلکالن (کالک آلکالن) می باشد. سنگ های آتشفشانی مورد مطالعه غنی شدگی از عناصر lree و تهی شدگی از عناصر hree نشان می دهند که از ویژگیهای ماگماتیسم مناطق فرورانش (حاشیه-ی فعال قاره ها) است. سنگ های ریولیتی و داسیتی بر خلاف سنگ های بازیک تهی شدگی از eu نشان می دهند. آنومالی منفی eu در این سنگ ها می تواند ناشی از تبلور بخشی بلورهای پلاژیوکلاز و یا پایین بودن فوگاسیته ی اکسیژن باشد. از طرف دیگر تهی شدگی ضعیف عناصر mree در سنگ های یاد شده بیانگر جدایش تیتانیت از آنها است. کانه زایی منگنز در منطقه مورد مطالعه با واحدهای سنگی حدواسط در ارتباط است. در بخش جنوب شرقی روستای منامین کانه زایی منگنز شامل پسیلوملان، پیرولوزیت و مانگانیت به صورت رگه ای و عدسی شکل در سنگ های آتشفشانی (عمدتاً تراکی آندزیت) مشاهده می گردد. بر اساس مطالعه ی انجام گرفته منشاء کانه زایی منگنز از سیالات گرمابی می باشد.