تحقیق حاضر بر اساس اطلاعات مآخوذ از پیمایش «کارمندان وزارت جهاد کشاورزی شهر تهران با هدف بررسی تاثیر سیاست های تشویقی دولت در تمایل به مهاجرت معکوس دربین کارمندان وزارت جهاد کشاورزی» تدوین و تنظیم شده است. با استفاده از روش تحقیق پیمایش و تکنیک پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه کارمندان شاغل در وزارت جهاد کشاورزی تشکیل می دهند. نمونه آماری تحقیق 319 نفر کارمند است که بر اساس قواعد تعیین حجم نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شده اند. برای تحلیل اطلاعات از آزمون معناداری دی سامرز و کرامر و همچنین ضرایب همبستگی اسپیرمن و کای اسکوار استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از میان کل پاسخگویان به ترتیب2/79 درصد، 082/0 درصد و 5/75 درصد اظهار نموده اند که مشوق های پیشنهادی دولت از جمله؛ مشوق های اقتصادی، اجتماعی و اداری و سازمانی تمایل کم و خیلی کم در آنها برای مهاجرت معکوس ایجاد نموده است. 1/71 درصد از پاسخگویان موانع اصلی عدم اثر بخشی دولت را در زمینه خروج کارمندان از تهران را تحقق نیافتن و عملی نشدن وعده های پیشنهادی دولت ارزیابی نموده اند. 8/39 درصد از کل پاسخگویان گفته اند که تحت هیچ شرایطی از تهران مهاجرت نمی کنند. درحالی که 6/36 درصد گفته اند که در صورت ارائه امکانات در شهرستان ها همانند سطح امکانات موجود در تهران، مهاجرت می نمایند. همچنین نتایج حاصل از آزمون فرضیات تحقیق نشان می دهد که در این تحقیق بین مشوق های اقتصادی، اجتماعی، اداری و سازمانی دولت با تمایل به مهاجرت معکوس در بین کارمندان از لحاظ آماری رابطه معناداری وجود دارد واین فرضیات مورد تایید قرار گرفتند ( 000/0sig=) و دارای همبستگی ضعیف می باشد. یعنی میزان اثر بخشی مشوق های دولت در تمایل به مهاجرت معکوس در بین کارمندان پایین بوده است.