پل های بتنی با نشیمن گاه الاستومری به دلیل نوع شکست ناشی از حملات شدید لرزه ای که منجر به فرو افتادن عرشه می شود آسیب پذیر می باشند. با توجه به بررسی خرابی های زلزله های 2008 ون چوان چین و 2010 مائوله شیلی، جابه جایی های طولی و عرضی خسارات عمده ای را به پل های بتنی وارد نموده است. در زلزله چین جابه جایی طولی و عرضی زیاد و ناکافی بودن طول نشیمن گاه منجر به فرو افتادن عرشه در بسیاری از موارد شده است. در زلزله شیلی حذف دیافراگم منجر به جابه جایی عرضی زیاد شد، که در برخی موارد باعث ناپایداری پل ها و فرو ریزش آنها شد. در این پژوهش به مقایسه طول نشیمن و نیروی طراحی لرزه ای در آیین نامه ایران، آشتو و چین با طول دهانه و ارتفاع پایه متفاوت می پردازیم، و ملاحظه می شود که میزان اختلاف طول نشیمن آیین نامه ایران و چین با آیین نامه آشتو قابل ملاحظه می باشد. در این راستا، ابتدا رفتار دینامیکی غیر خطی شش پل مورد مطالعه، با طراحی مدل دینامیکی سه بعدی در نرم افزار سپ 2000، محاسبه و تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی تحت اثر سه مولفه طولی، عرضی و قائم زمین لرزه صورت گرفت، سپس منحنی های تاریخچه زمانی گره های گوشه عرشه، در جهت طولی و عرضی مقایسه شد و نتایج زیر حاصل گردید. مقادیر جابه جایی های طولی در پل های با ارتفاع پایه متفاوت بیانگر این است که تاثیر ارتفاع پایه در تأمین طول نشیمن آیین نامه ایران کم است. بیشینه شتاب متفاوت در نگاشت زلزله های اعمال شده نشان می دهد که بیشینه شتاب تاثیر مستقیم در جابه جایی ها ندارد و پارامترهایی نظیر نرخ انرژی و فرکانس سازه نیز تاثیر دارند که لزوم مطالعه ساختگاه پل های شریانی را نشان می دهد. حذف دیافراگم در دو پل مورد مطالعه با تکیه گاه غلتکی موجب افزایش جابه جایی های عرضی می شود. و دلیل خرابی پل ها در زلزله شیلی با توجه به حذف دیافراگم تحت تاثیر آیین نامه اسپانیا را نشان می دهد، و افزایش عمق روسازه در کاهش جابه جایی های عرضی موثر است. واژه های کلیدی: پل های بتنی، تحلیل غیرخطی، طول نشیمن، مقایسه آیین نامه لرزه ای، دیافراگم عرضی، بیشینه شتاب، نرخ انرژی.