امروزه موضوع حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن به عنوان یکی از مهم ترین چالش های فراروی جامعه جهانی مطرح شده و پایداری زیست محیطی یکی از موضوعات مهم مطرح شده در طی چند دهه اخیر در سطح بین الملل می باشد.شاخص های زیست محیطی متعددی از سوی سازمان ملل متحد و دانشگاه ها مطرح شده است که از کارایی و کارامدی لازم برای نظارت بر فرایندهای تخریب محیط زیست کشورهای گوناگون برخوردار می باشند. این رساله درباره بررسی ارتباط میان عملکرد زیست محیطی و رشد اقتصادی استان های ایران است.به منظور تعیین و مقایسه عملکرد زیست محیطی استان های کشور از بین شاخص های توسعه پایدار که در دو دهه اخیر پیشنهاد شده است ,شاخص عملکرد زیست محیطی (epi) که توسط مجمع جهانی اقتصاد (wef) معرفی شده و هر دو سال یک بار برای تعداد زیادی از کشورها محاسبه می شود,انتخاب شده است. به منظور محاسبه شاخص عملکرد زیست محیطی از روش شناسی محاسبه epi و ترکیبات و شاخص های اصلی آن استفاده شده و این شاخص برای استان های ایران محاسبه گردید.رابطه میان رشد اقتصادی و شاخص عملکرد زیست محیطی در قالب فرضیه ی زیست محیطی کوزنتس (ekc) آزمون شده است.الگوی اقتصاد سنجی مورد استفاده در این رساله بصورت تابع درجه دوم است که با روش ols برآورد شده است.بررسی نتایج محاسبه شاخص epi برای استان های کشور نشان می دهد که اولویت مسائل زیست محیطی استان های ایران متفاوت می باشد و استان های چهارمحال و بختیاری,قم و یزد بالاترین رتبه در عملکرد زیست محیطی بدست آورده اند و استان های کرمان ,اصفهان و قزوین به ترتیب بدترین استان ها از لحاظ عملکرد زیست محیطی بوده اند.نتایج حاصل از برآورد مدل نیز نشان می دهد که شاخص عملکرد زیست محیطی نسبت به تولید ناخالص داخلی با کشش و نسبت به جمعیت بی کشش است.علاوه بر این یک رابطه ی u شکل میان شاخص epi و تولید ناخالص برقرار است , وجود رابطه ی u شکل موافق با مفروضات فرضیه زیست محیطی کوزنتس می باشد چرا که افزایش در شاخص عملکرد زیست محیطی به معنای کاهش فشارهای زیست محیطی بر سلامت انسان و ارتقای وضعیت زیست بوم ها می باشد.