بررسی انجام شده با عنوان "جریان شناسی نقد تصوف در دو سده اخیر درایران" پژوهشی است پیرامون نقدهای وارد از جانب صوفیه،فقها و روشنفکران.آنچه بیش از همه از جانب صوفیه مورد نقد واقع شده است،نفوذ فوق العاده قطب در میان مریدان و سوءاستفاده از این موقعیت می باشد.بخش دیگری از پژوهش به انتقادات فقها می پردازد که در هر دو حوزه اعتقادات نظری و احکام عملی به رد آموزه های صوفیان پرداخته اند و ردیه های قابل ملاحظه ای در این زمینه به نگارش در آورده اند.همچنین دیدگاه های روشنفکران در این زمینه نیز مورد بررسی قرار گرفته است که تاکید عمده ایشان بر تاثیر و کارکرد آموزه های صوفیانه در زندگی اجتماعی ایرانیان می باشد. انتقادات از سه منظر اهداف نگارش ردیه ها و نوشتن نقد بر آموزه های صوفیانه،مسائل مورد اختلاف و در پایان هر فصل شیوه ردی که منتقدین اتخاذ نموده اند مورد بررسی قرار گرفته است.برای دست یابی به این منظور با مراجعه به منابع اولیه صاحبنظران هر سه حوزه که شامل کتاب ها و نسخ خطی می باشد،آثار مرتبط با ایشان و نیز دو دایره المعارف فارسی موجود،بر گردآوری اطلاعات و تدوین آنها سعی شده است.