این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین توانمندسازی و رضایت شغلی کارکنان شهرداری منطقه 3 تهران انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را 600 نفر از کارکنان شهرداری منطقه 3 تهران، شاغل در نواحی ششگانه تشکیل داده ان د. نمونه پژوهش کلا از 130 نفر کارکنان ستاد و نواحی 1 تا 5 تشکیل شده است که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای براساس ناحیه و جنسیت انتخاب شده اند. داده ها با طرح همبستگی از طریق دو پرس شنامه توانمندسازی و رضایت تک نمونه، رگرسیون چند t جمع آوری گردید و فرضیه های پژوهش با محاسبه همبستگی، آزمون (jdi ) شغلی مستقل مورد آزمون قرار گرف ت. نتایج نشان داد بین توانمندس ازی و t متغیره، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون رضایت شغلی رابطه مثبت معنادار وجود دار د.همبستگی بین آموزش ضمن خدمت، دسترسی به آمار و اطلاعات، مدیریت مشارکتی، سبک رهبری، واگذاری مسئولیت انجام کار، تشکیل تی مهای کاری، جبران مالی و غیرمالی با رضایت شغلی مثبت و معنادار شده است. به عبارتی توانمندسازی و مولف ههای آن قادرند رضایت شغلی را پیش بینی کنند. یافتههای جانبی نشان داد که میزان آموزش ضمن خدمت، دسترسی به آمار و اطلاعات، واگذاری مسئولیت انجام کار، تشکیل تیمهای کاری در ستاد و مناطق 5 گانه شهرداری منطقه 3 تهران درحد بالاتر از متوسط و میزان جبران مالی و غیرمالی پایین تر از حد متوسط بوده است. روابط با همکاران از مولفههای متغیر رضایت شغلی در وضعیت بالاتر از حد متوسط و مولفه دستمزد و حقوق در سطح پایین تری از حد متوسط قرار گرفته است. آموزش ضمن خدمت بیشترین تأثیر و تشکیل تیمهای کاری کمترین تأثیر را بر رضایت شغلی داشته اس ت. کارکنان زن نسبت ب ه کارکنان مرد رضایت بیشتری داشته اند و در نهایت میزان رضایت شغلی کارکنان از لحاظ ویژگیهایی همچون محل خدمت، سنوات خدمت و سطح تحصیلات کارکنان متفاوت بوده است.