روانگرایی ماسه اشباع یکی از مهمترین موضوعات در مهندسی ژئوتکنیک می باشد. مسلح سازی توده خاک ماسه اشباع یکی از راه حل های کاهش پتانسیل روانگرایی می باشد. در طول دو دهه اخیر روش های متعددی از مسلح سازی معرفی شده است. افزایش در قیمت، عملکرد تکنیکی و زیست محیطی ما را به سوی تحقیق بر روی مصالح مسلح کننده جایگزین سوق داده است. مشتقات حاصل از لاستیک فرسوده ( به مانند تکه های لاستیک) و فیبر های پلیمری نوعی از این مصالح جایگزین می باشد. این مطالعه نتایج حاصل از یک سری آزمایش های میز لرزه 1g بر روی ماسه، ماسه مسلح با تکه های لاستیک و ماسه مسلح با فیبر را ارائه می دهد. از ماسه بد دانه بندی شده فیروزکوه به عنوان یکی از مصالح خاکی در مدل های مسلح و غیر مسلح استفاده شده است. تمامی مدل های مسلح و غیر مسلح به روش مرطوب آماده سازی شده اند. تاثیر درصد, موقعیت قرارگیری لایه های مسلح( در مدل های مسلح با تکه های لاستیک) و نسبت طول به عرض( در مدل های مسلح با فیبر) بر روی خواص دینامیکی و کاهش پتانسیل روانگرایی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که استفاده از تکه های لاستیک به عنوان مسلح کننده باعث کاهش اضافه فشار آب حفره ای تولید شده و نشست های ناشی از روانگرایی و همچنین بهبود خواص دینامیکی مانند مدول برشی و نسبت میرایی می گردد. اما به دلیل فشار محفظه ای پایین در آزمایش های میز لرزه 1g، مسلح سازی ماسه با فیبر استعداد روانگرایی را افزایش داده و باعث کاهش مدول برشی و کمی افزایش در نسبت میرایی می گردد.