مقدمه: بیماری های اسهالی عفونی اهمیت زیادی در سراسر دنیا دارند به طوری که این بیماری ها از عوامل اصلی مرگ ومیر به خصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد و به عنوان دومین عامل مرگ و میر در میان بیماری های عفونی در کودکان کمتر از 5 سال شناخته می شوند. از 120 میلیون مرگی که در سال، توسط سازمان بهداشت جهانی گزارش می شود 5 تا 6 میلیون آن مربوط به بیمارهای اسهالی می باشد. در این بین اشرشیاکلی انتروپاتوژنیک(epec) عامل مهم اسهال کودکان می باشد. اینتگرون ها المنت های dna می باشند که می توانند حامل کاست های ژنتیکی عامل مقاومت آنتی بیوتیکی باشند. در این مطالعه حضور اینتگرون کلاس 1 در میان سویه های انتروپاتوژنیک جدا شده از کودکان زیر 2 سال بستری مبتلا به اسهال مراجعه کننده به بیمارستان های تهران با استفاده از pcr ژن int مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه از کودکان اسهالی 309 اشرشیاکلی مدفوعی جمع آوری شد و اشرشیاکلی انتروپاتوژنیک با استفاده از روش های بیوشیمیایی از میان نمونه های مدفوعی شناسایی شد. پس از استخراج dna، سویه ها با استفاده از pcr ژن intو منطقه متغیر کاست های ژنی ( منطقه in) از نظر حضور و محتوای اینتگرون کلاس1 مورد بررسی قرار گرفته هم چنین آنتی بیوگرام با استفاده از آنتی بیوتیک های: استرپتومایسین، آمپی سیلین، کلرامفنیکل، جنتامیسین به روش دیسک دیفیوژن آگار انجام شد. یافته ها: مجموعا" تعداد 28 اشرشیاکلی انتروپاتوژنیک (06/9%) در بین سویه ها شناسایی شد. سروتیپ غالب در میان سویه هاo44 ، o125 و o128 بوده و از این میان تعداد 23 سویه (82%) حاوی ژن اینتگراز (int) مربوط به منطقه حفاظت شده اینتگرون کلاس1 بودند. از بین سویه های حاوی ژن int ، 22 ایزوله (%65. 95) حاوی ژن in (یا کاست های ژنی) بودند. نتایج توالی یابی کاست های ژنی نشان داد که ایزوله ها حامل کاست های ژنی dfra7، aada1، dfra1aada1 و dfra12/ aada2 به ترتیب به اندازه های 750،1000، 1600 و 2000 بودند و کاست های ژنیdfra و aadaفراوانی بیشتری داشتند 100% سویه ها به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین، آمپی سیلین، کلرامفنیکل، تری متوپریم و تتراسایکلین و 7% به جنتامایسین مقاوم بودند . نتیجه گیری: حضور اینتگرون کلاس1 در 82% سویه های مورد بررسی epec و غالب بودن کاست های ژنی خانواده dfra و aada نشان می دهد که این عوامل ژنتیکی نقش بسیار مهمی در انتقال مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های تری متوپریم، استرپتومایسین، در میان سویه های مورد مطالعه داشته و احتمالاً می تواند این مقاومت را به باکتری های گرم منفی دیگر نیز انتقال دهد و لازم است که به صورت متناوب از لحاظ حضور و محتوای ژنی مورد بررسی قرار گرفته و نقش آن در انتقال مقاومت تعیین گردد. واژه های کلیدی : اشرشیاکلی انتروپاتوژنیک، اینتگرون کلاس1، کاست های ژنی.