چکیده : امروزه طلاق به عنوان یک راه حل اجتماعی برای زناشوییهای بیسرانجام و رنجافزا پذیرفته شده است، اما همیشه در مواقع دشوار ، طلاق بهترین گزینه نیست و در مورد بسیاری از زوجین به نفع خود آنها و فرزندانشان است که راههای دیگر را نیز در نظر آورند، بر بهبود رابطه کار کنند و در صورت امکان زندگی مشترک را ادامه دهند. عفو و بخشش یکی از راه هایی است که پژوهشگر در این پژوهش می خواهد به آن بپردازد و تأثیر آن را بر تغییر تصمیم زنان متقاضی طلاق را بررسی نماید. این پژوهش با طرح این سوال آغاز شد که آیا بخشش درمانی می تواند تصمیم زنان متقاضی طلاق را تغییر دهد وآنها را از چنین تصمیمی منصرف نماید؟سپس به منظور بررسی مسئله، سوال را به صورت فرضیه درآورده ومدعی شدیم که این رویکرد می تواند بر تغییر تصمیم موثر باشد وبرای آزمون فرضیه پژوهش با استفاده از فراخوان از خانم های مراجعه کننده به شعبه خانواده دادگاه شهرستان بانه وانجمن حمایت از زنان از داوطلبان شرکت در جلسات دعوت کردیم .از تعداد داوطلبین دو گروه 10 نفره آزمایش وکنترل را تشکیل داده و از آنها پیش آزمون به عمل آوردیم.سپس گروه آزمایش در معرض 8 جلسه یک ونیم ساعته آموزش وکار گروهی قرار دادیم وبعد از پایان جلسات دوباره از هر دوگروه پس آزمون به عمل آمد .تجزیه وتحلیل آماری داده ها ومقایسه دو گروه حاکی از تایید فرضیه پژوهش بود. یعنی در این پژوهش رویکرد بخشش درمانی توانسته بود بر تغییر تصمیم زنان متقاضی طلاق اثر گذار باشد . برای تحلیل آماری داده ها و بررسی فرضیه پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین نمرات کل پیش آزمون متغیر تصمیم به طلاق در گروه آزمایشی با میانگین تعدیل شده ( 20,300 ) و گروه کنترل با برابر با 5,841 به لحاظ آماری تفاوت وجود دارد ( در سطح f( میانگین تعدیل شده ( 18,400 ) با مقدار ( 17 و 1 بنابراین فرضیه صفر رد و فرضیه پژوهش تائید می شود و می توان گفت که آموزش بخشش درمانی بر .( p <0/05 تغییر تصمیم به طلاق زنان متقاضی طلاق موثر است.