در دنیای مدرن امروزه نرخ ارسال داده بالاتر از gb/s 10 در حال تبدیل شدن به یک واقعیت است و کاربران خواهان پهنای باند هایی که امکان استفاده آن در : کنفرانسهای راه دور ، پزشکی از راه دور و تلویزیونهای با پروتکل اینترنت که در حال حاضر شروع به حضور خود را در بازار تجاری هستند می باشند . این پهنای باند در حال حاضر توسط ارتباطات نوری که در آن ، فیبرهای نوری قادرند از نظر تئوری پهنای باند نامحدودی را ارائه نمایند ، میسر است . به منظور برآوردن چنین نیازهایی، یکی از راه حل هایی که می توان بکار برد مفهوم dwdm است که شامل انتقال چندین طول موج با فاصله بسیار نزدیک به یکدیگر و در نتیجه بهره وری بالاتر در ارائه پهنای باند بیشتر است. در dwdm ، کانال های با طول موج بسیار به یکدیگر نزدیک ، حدود 4/0 نانومتر و یا کمتر است. در نتیجه طول موج های با فاصله نزدیک ، تداخل و اثرات مضر دیگری بوجود خواهند آورد. این مفهوم زمینه ای برای این پایان نامه شده است که یک مدل تحلیلی برای ارزیابی عملکرد سیستمهای نوری فراهم کند . در dwdm ، تاثیر توان بالای سیگنال یک طول موج بر روی طول موج ارسالی دیگری که بسیار به این طول موج نزدیک است مدولاسیون فاز را بوجود می آورد. مدولاسیون فاز می تواند به اختلال زمانی(time jitter) که بواسطه پراکندگی رنگی در فیبر است منجر شود، و باعث کاهش عملکرد سیستمهای نوری شود. ظرفیت حمل اطلاعات در فیبر با بالا رفتن توان به میزان زیادی کاهش می یابد. در نرخ اطلاعات بالا ، ناگزیر به قبول این اثر متقابل در توانهای بالا هستیم. این نوشته به دنبال بررسی عملکرد سیستم های نوری با وجود این اثرات مضر است. نتایج شبیه سازی عددی با نرم افزار “opti wave” مقایسه می شود.