ایمین های –nاستخلافی که به عنوان باز شیف شناخته می شوند، نمایانگر بخش وسیعی از ترکیب های آلی هستند. این ترکیب ها به طور معمول در واکنش های تراکمی یک آمین نوع اول با ترکیب های کربونیل دار حاصل می شوند. اولین گزارش از این نوع واکنش توسط هوگو شیف در دهه ی 1860 گزارش شد. پس از آن بازهای شیف به طور گسترده ای به عنوان حدواسط های سنتزی و به عنوان لیگاند در کوئوردینه شدن به یون های فلزهای واسطه و واسطه ی داخلی مورد استفاده قرار گرفتند. بازهای شیف به طور عام لیگاندهایی دو دندانه، سه دندانه، چهار دندانه و یا چند دندانه هستند که قادرند با فلزهای واسطه کمپلکس های بسیار پایداری را تشکیل دهند. کمپلکس های فلزی بازهای شیف به دلیل داشتن خواص ضد قارچی، ضد میکروبی، ضد سرطان، ضد ویروسی، علف کشی و نیز کاربردهای صنعتی شان به طور وسیعی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته اند. این ترکیب ها به عنوان مدل های گونه های مهم بیولوژیکی به کار می روند. از آن گذشته این ترکیب ها دارای کاربردهایی در واکنش های کاتالیتیکی شبه بیو نیز هستند. هم چنین می توانند به عنوان رادیوداروها برای هدف گیری سلول های سرطانی عمل کنند. به علاوه خواص ترموکرومیک و فوتوکرومیک حالت جامد نیز در این ترکیب ها دیده می شود که منجر به استفاده ی آن ها در در زمینه های مختلف علم مواد هم چون کنترل و اندازه گیری شدت تابش، سیستم های نمایشی و دستگاه های حافظه نوری شده است. در سال های اخیر سنتز و ساختار پژوهی لیگاندهای باز شیف نامتقارن مانند لیگاندهای h2salabza, h2naphtabza, h2pyrabza, hbacabza و... در گروه تحقیقاتی ما مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه ی این راه، لیگاند باز شیف چهار دندانه ی نامتقارن h2bzacabzasal و کمپلکس های فلزی: [mniii(bzacabzasal)(n3)(etoh)], [mniii(bzacabzasal)(ncs)(ch3oh)] [feiii(salabza)(cl)] , [niii(bzacabzasal)], [cuii(bzacabzasal)] در این پایان نامه سنتز و شناسایی شد. در تلاش برای سنتز کمپلکس آهن با لیگاند نامتقارن h2bzacabzasal هیدرولیز لیگاند فوق رخ داده و کمپلکس [feiii(salabza)(cl)] با روش قالب سنتز شد. تشکیل کمپلکس فوق را می توان به حضور آنیون مخالف کلر و فعال سازی پیوند ایمینی توسط این یون و مساعد کردن این پیوند برای هیدرولیز نسبت داد. لیگاند نامتقارن h2bzacabzasal و کمپلکس های سنتز شده توسط روش های طیف سنجی uv-vis و ft-ir ، آنالیز عنصری وnmr -1h مورد شناسایی قرار گرفتند. لیگاند و کمپلکس های 1-4 با پراش پرتو ایکس تعیین ساختار شدند. خواص الکتروشیمیایی این ترکیب ها نیز توسط ولتامتری چرخه ای مورد بررسی قرار گرفت.