پاتوژن های مهاجم توسط دستگاه ایمنی ذاتی و اکتسابی کنترل می شوند. دستگاه تولید مثل ماده از نظر ایمنولوژیک در قدرت خود برای القاء بی پاسخی نسبت به فلور طبیعی میکروبی در بخش های پایین تر این دستگاه و پاسخ به باکتری های پاتوژن منحصر به فرد است. به طوری که بخش های بالاتر دستگاه تولید مثل ماده شامل: بدنه ی رحم، شاخ رحم و لوله های رحمی عملا? فاقد ارگانیسم ها هستند. باکتری های خودی بدون القاء پاسخ التهابی در بخش های پایینی دستگاه تناسلی حضور دارند. گیرنده های شبه تال (toll like reseptors /tlrs) از نظر تکاملی به عنوان گیرنده های ایمنی ذاتی حفاظت شده ای هستند که الگو های شناسایی مولکولی یا pamps (pathogen-associated molecular pattern) را بصورت یک شیوه موثر و غیر واکنش دهنده به خود تشخیص می دهند و سیگنال دهی ایمنی اختصاصی را آغاز می کنند که منجر به شروع پاسخ های اکتسابی مختص به آنتی ژن می گردد. بنابراین بیان آن ها بر روی سطح سلول های اپیتلیال ممکن است نقش مهمی را در سیگنال دهی ایمنی ذاتی داشته باشد. هدف از این مطالعه شناسایی بیان رسپتورهای شبه تال (tlrs) 2، 4، 5 و 6 مسئول دفاع ذاتی ضد باکتریایی در دستگاه تناسلی میش غیر آبستن بود. دستگاه تناسلی میش شامل: مهبل، گردن رحم، بدنه ی رحم، شاخ رحم و لوله ی فالوپ می باشد. نتایج نشان دادند که بیان tlr2, 4, 6 بیشتر در بدنه ی رحم بوده و به میزان کمتری در شاخ رحم می باشد. این گیرنده ها در مهبل، گردن رحم و لوله ی فالوپ در حیوانات سالم بیان نمی شوند. tlr5 در هیچ یک از قسمت های دستگاه تناسلی بیان نشد. این نتایج می توانند بیان کننده ی این مطلب باشند که شروع التهاب بعد از تهاجم باکتری ها به اندومتر بوده و مسبب بروز متریت، التهاب مهبل و التهاب گردن رحم می باشد. لوله های رحمی به ندرت در معرض باکتری ها قرار می گیرند چرا که از لحاظ آناتومی و ایمنی شناسی ساختار آن ها منحصر به فرد است به گونه ای که لزومی به بیان tlr ها نیست

هدف کلی از اجرای این پژوهش مقایسه نگرش مدیران، دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان نسبت به برنامه درس تربیت بدنی در مدارس راهنمایی شهرکرد بود. بدین منظور و جهت جمع آوری داده های آماری سه نوع پرسشنامه محقق ساخته ویژه مدیران، دبیران و دانش آموزان که شامل بخش اطلاعات فردی و هفت بخش مشترک راجع به جنبه های مختلف درس تربیت بدنی در مدارس راهنمایی بود. پس از تعیین اعتبار توسط متخصصان تربیت بدنی و علوم ورزشی، و سپس در یک تحقیق راهنما و با استفاده از آزمون آلفا کرونباخ میزان پایایی آنها به ترتیب 91/0، 85/. و 89/0 به دست آمد. در تحقیق نهایی در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه مدیران (40نفر)، دبیران تربیت بدنی (29 نفر) و دانش آموزان (10995 نفر) مدارس راهنمایی دخترانه و پسرانه شهرکرد در سال تحصیلی 89-88 است. نمونه آماری تحقیق شامل کلیه مدیران و دبیران تربیت بدنی مدارس راهنمایی شهرکرد و 370 نفر از دانش آموزان (طبق جدول کرجسی و مورگان) بود که به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. تعداد پرسشنامه های برگشتی شامل 5/77% از مدیران، 76/82% از دبیران و 43/92% از دانش آموزان است. پس از جمع آوری داده ها به منظور تجزیه و تحلیل آنها از آمار توصیفی شامل جداول فراوانی و نمودار و آمار استنباطی شامل آزمون کروسکال والیس و بومن ویتنی در سطح 5./.=a و با استفاده از نرم افزار spss.16 و excell2007 استفاده گردید. نتایج نشان داد که در رابطه با بخش آموزش و محتوای تدریس، بخش اماکن و تجهیزات ورزشی و بخش اهمیت و نحوه ارزشیابی درس تربیت بدنی بین گروه های تحقیق تفاوت معنی داری وجود ندارد. در سایر بخش های هفتگانه تفاوت معنی داری بین نگرش گروه مدیران و دبیران با دانش آموزان دیده شد. با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق می توان گفت با وجود ارتقاء سطح آگاهی و تغییر نگرش مدیران و دبیران درباره اهمیت درس تربیت بدنی، این درس در مدارس راهنمایی شهرکرد از نظر محتوا و شیوه تدریس در سطح مطلوبی نمی باشند. به اعتقاد گروه های تحقیق استفاده از دبیران متخصص و تأمین امکانات و تجهیزات ورزشی مدارس، همراه با تداوم آموزش و ارتقاء سطح علمی دبیران بیش از سایر فاکتورها در اجرای مطلوب این درس موثر می باشد و در مقابل، کمبودفضاهای ورزشی و تجهیزات لازم در کاهش بازدهی کلاس های تربیت بدنی مدارس راهنمایی شهرکرد بیشترین تأثیر را دارد.