با افزایش تراکم جمعیت در شهرها، لزوم ساخت سازه های بلند و به طبع آن گودبرداری های عمیق، اجتناب ناپذیر می شود. از این رو پایدارسازی گودها به وسیله سیستم های نگهدارنده مناسب، به نحوی که ضریب اطمینان کافی برای پایداری گود فراهم شود، حائز اهمیت است. در نواحی شهری، تغییر شکل های افقی و عمودی به وجود آمده در زمین های نواحی گود و تأثیر سازه ها و تأسیسات مجاور از آن نیز باید مورد توجه قرار گیرد. میخکوبی خاک یکی از روش های مناسب پایدارسازی جداره گودها می باشد که در دهه های اخیر در ایران و سایر کشورها کاربرد وسیعی پیدا کرده است. از آنجایی که بررسی تغییر شکل های مطلق و به خصوص نسبی شیب های میخکوبی شده آنچنان مورد مطالعه قرار نگرفته، از این رو انجام مطالعات جامع برای بررسی این موضوع، ضروری به نظر می رسد. به طور کلی عواملی که اثر آن ها بر تغییر شکل های به وجود آمده در سازه ی مجاور بررسی شد،عبارتند از: تعداد طبقات و بار سازه ی مجاور، زاویه شیب، ارتفاع گود، فاصله سازه از لبه گود، قطر میخ به کار رفته در میخکوبی خاک، فواصل عمودی بین میخ ها و طول میخ. در این مطالعه علاوه بر بررسی تغییر شکل های مطلق به وجود آمده در سازه مجاور گود و عوامل موثر بر آن، میزان تغییر شکل های نسبی نیز بررسی شد. تحلیل های انجام شده نشان داد که با کاهش تعداد طبقات، بار سازه مجاور و زاویه شیب، علاوه بر تغییر شکل های مطلق، تغییر شکل های نسبی نیز کاهش یافت؛ ولی در سایر عوامل مورد بررسی با کاهش تغییر شکل افقی و یا عمودی سازه با تغییر یکی از پارامترهای مذکور، تغییر شکل نسبی آن لزوماً کم نمی شود. از این رو لزوم بررسی همزمان تغییر شکل های مطلق و نسبی ضروری به نظر می رسد.