در ارتباط کلامی? پاسخهای غیر مقدم می توانند برای فراگیران غیر بومی که دارای ارزشها و هنجارهای فرهنگی متفاوت با زبان مقصد هستند یک چالش باشند. این تحقیق بر آن است تا استفاده از تدابیر امتناع توسط دانشجویان ایرانی رشته ی زبان انگلیسی و میزان همانندی این الگوهای امتناع را با الگوهای زبان مقصد بررسی کند و دریابد تا چه میزان انتقال کاربردی می تواند رخ دهد. هدف دیگر تحقیق? ارزیابی رابطه ی میان سازماندهی جوابهای غیر مقدم و ساختار نوبت گرفتن در ارتباط کلامی بوده است. در این راستا? 40 شرکت کننده که بطور تصادفی برای این مطالعه انتخاب شدند در مکالمه های شفاهی شرکت کردند? که بر اساس آنها تدابیربکار رفته در ارائه ی جوابهای غیر مقدم و پیچیدگی نوبت در صحبت استخراج شد. دیگر هدف مهم این تحقیق مقایسه ی دو روش ارزیابی زبان دوم بود. علاوه بر زبان آموزانی که در مکالمه های شفاهی شرکت کردند? 20 زبان آموز دیگرهم به پرسشنامه ی تکمیلی گفتمان پاسخ دادند. همه ی داده ها پس از کد گذاری بر اساس مدل لوینسون (1983) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که دو روش جمع آوری داده ها از نظر فراوانی? نوع تدابیر امتناع اتخاذ شده و ساختار نوبت? نمونه های متفاوتی را ارائه دادند. این تفاوت ها دال بر این نکته بود که پرسشنامه های تکمیلی گفتمان فقط برای بررسی یک ویژگی خاص وارد شده در جوابهای غیر مقدم عملی هستند. بطور کلی? یافته ها نشان داد که شمار قابل توجهی از یادگیرنده ها? با استفاده از عذر و نقش نماهای گفتمان که بیشترین فراوانی را در بین تدابیر بکار گرفته شده توسط شرکت کنندگان داشت? تحت تاثیر انتقال کاربردی مسولیت جواب غیر مقدم را به منبع دیگری واگذار کردند. در ارتباط با سازماندهی رجحانی نتایج نشان داد که اتفاق نظر? جنبه ی غالب در بین ایرانیان به عنوان فراگیران زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی است. همچنین? یافته ها نشان داد که پرسشنامه های تکمیلی گفتمان نمی توانند پیچیدگی مکالمات طبیعی را که در آنها فراگیران اختیار کنترل مکالمه ی خود را دارند به تصویر بکشند.