جایگاه تاثیر گذار همسایگان در تعاملات سیاسی و اولویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و تاثیراتی که این روابط می تواند در عرصه های داخلی و بین المللی برای کشورمان در برداشته باشد , همچنین اهمیتی که هر یک از این همسایگان در نحوه شکل گیری معادلات منطقه ای ایفا می کنند, محقق را بر آن داشت تا با توجه به علاقه ای که در حوزه قفقاز جنوبی در خود احساس می کرد مطالعات بیشتری در این منطقه انجام داده و در این گذر نحوه تعاملات کشور با همسایگان شمال غربی و فرآیند شکل گیری این مناسبات را بیشتر بررسی نماید . در این بین آنچه که بیشتر توجه نگارنده را به خود جلب می نمود این مسئله می باشد که علی رغم بالا بودن پتانسیل های شکل گیری روابط ایران و جمهوری آذربایجان این امر آن طور که باید محقق نگردیده و انتظارات موجود در این زمینه برآورده نشده است و برخی موضع گیریهای ایران در مورد مناقشه قره باغ، چه بی طرف و گاها جانبدارانه ،موجب سردی بیشتر این روابط گردیده است. از طرف دیگر برخلاف تصور موجود ، روابط ایران و ارمنستان هم آن طور که باید و شاید روند رو به رشدی را تجربه نکرده است. بنابر همین مسئله، تلاش گردیده است در این پژوهش ضمن پرداختن به علل سردی روابط ایران با جمهوری آذربایجان ( با تاکید بر تاثیر مناقشه قره باغ) روابط ایران و دو کشور آذربایجان و ارمنستان , واکاوی شود و با بررسی همه جانبه تاثیر این مناقشه بر روابط ایران و این دو واحد مستقل سیاسی, در نهایت سعی گردد با اشاره به زمینه های همکاری بیشتر ایران و دو کشور یاد شده , نتایجی در جهت استفاده دست اندرکاران حوزه سیاست خارجی و پژوهشگران در این زمینه فراهم شده و راهکارهای اجرایی استخراج گردد.

چکیده پایان نامه : تاریخ هر کشوری می تواند برای مردمان آن سرزمین دارای نکات فراوان و عبرت آموزی باشد، به همین علت گفته اند: گذشته چراغ راه آینده است. به همین جهت پژوهش پیش رو با استفاده از روش تاریخی ـ توصیفی به تأثیر جنگ جهانی دوم و اشغال نظامی ایران بر تحولات سیاسی ـ اجتماعی ایران پرداخته است. هدف از این پژوهش این است که آزمون دموکراسی را که به واسطه اشغال نظامی و سرنگونی حکومت دیکتاتوری رضاشاه نصیب ایرانیان کرده بود را تجزیه و تحلیل کرده و به این موضوع پرداخته شود که ایرانیان چگونه از این فرصت پیش آمده در جهت تحکیم پایه های آزادی و روند دموکراسی استفاده کردند. این پایان نامه در پنج فصل سازماندهی شده است. فصل اول شامل کلیات طرح می باشد. فصل دوم به مباحث نظری و پیشینه تاریخی پرداخته شده است. فصل سوم به موضوع جنگ جهانی دوم و دلایل اشغال ایران اختصاص یافته و فصل چهارم تأثیر اشغال نظامی بر تحولات سیاسی ـ اجتماعی ایران مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است. فصل پنجم هم نتیجه گیری فصول می باشد. مهمترین نتیجه پژوهش ذکر این نکته می باشد که جنگ جهانی دوم و اشغال نظامی ایران تأثیرات به سزایی بر تحولات سیاسی ـ اجتماعی ایران بر جای گذاشت و کشور به سمت یک فضای باز سیاسی پیش رفت. در این فضا که دیگر از سرکوبی رضاخانی خبری نبود، زمینه مساعدی را برای آزادی تمامی گروههای مختلف اجتماعی و سیاسی فراهم نمود. به بیان روشن تر، توسعه سیاسی و اجتماعی اواخر دهه 1320 و اوایل 1330، حرکتی در جهت ملی شدن صنعت نفت بود و یک حرکت ملی ایرانی به نظر می رسید.

این پژوهش در پی یافتن پاسخی برای این سوال است که : نقاط ضعف و آسیب های سیاستگذاری قومی جمهوری اسلامی ایران چه بوده، اعمال و اجرای این سیاستگذاری ها به ویژه از ناحیه ایل قشقایی چه تاثیری بر امنیت ملی کشور داشته است ؟ و همینطور در صدد به آزمون گذاشتن این فرضیه می باشد که : عدم بهره گیری از ظرفیت های مشارکتی اقوام به ویژه نخبگان قومی و از جمله قشقایی ها مهمترین ضعف و آسیب در عرصه سیاستگذاری قومی از ناحیه جمهوری اسلامی است که ضریب امنیت ملی کشور به ویژه در شرایط گذار و بحرانی را کاهش داده است. در فصل مطالعات نظری به بررسی انواع مدلهای سیاست های قومی پرداخته شده است. بررسی پیشینه سیاستگذاری های قومی به دو بخش عمده تقسیم گردیده : یک- دوران سلطنت پهلوی : دوران پهلوی اول و دوران پهلوی دوم که خود به سه دوره تقسیم گردیده : از 1320 تا 28 مرداد 1332، از 28 مرداد 1332 تا انقلاب سفید 1341 و از انقلاب سفید 1341 تا بهمن 1357. دو- دوران جمهوری اسلامی که به چهار دوره تقسیم گردیده : دوران حکومت انتقالی، دوران جنگ تحمیلی، دوران سازندگی و دوران اصلاحات. در فصل آخر هم به بررسی آسیب شناسانه سیاست های قومی در قبال طوائف و عشایر ایل قشقایی و تاثیرات آنها بر امنیت ملی پرداخته شده است. در فصل نتیجه گیری و پیشنهادات نیز به این نتیجه رسیده ایم که از میان مدلهای مختلف سیاست های قومی، مدل "وحدت در کثرت" مناسب ترین مدل برای اتخاذ و اجرای سیاست های قومی در تعامل با تمامی اقوام و علی الخصوص ایل قشقایی می باشد. در انتها نیز به ارائه برخی پیشنهادات کاربردی در حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، آموزشی و ... پرداخته شده است.

فمینیسم آموزه و جنبشی است که خواهان برابری و تساوی بین مردان و زنان در حوزه های مختلف اجتماعی ـ سیاسی، حقوقی... است؛ همچنین فمینیسم را می توان زیر مجموعه جنبشهای اجتماعی مورد بررسی قرار داد. جنبش اجتماعی دارای یک رابطه دوسویه با جامعه می باشند، بدین شکل که از سویی خود برآیند شکاف های اجتماعی موجود در جامعه هستند؛ و از سویی دیگر بر بسیاری از حوزه های اجتماعی اثر می گذارند. تفکر فمینیستی بر بسیاری از عرصه های اجتماعی ـ سیاسی و اندیشه های آکادمیک در ایران نیز تأثیر داشته است. پایان نامه حاضر نیز درصدد پی گیری همین تاثیر در ادبیات داستانی در ایران می باشد. امروز یکی از عناصر شناخت تحولات سیاسی اجتماعی زندگی روزمره انسان طبقه متوسط جدید، توجه به ادبیات و مشخصاً رمان و "داستان کوتاه" می باشد. کارایی دوگانه ادبیات در بیان اوضاع و احوال انسان در بستر سیاسی ـ اجتماعی معاصر از یک طرف، و مقبولیت آن نزد عوام(کمیت/ تعداد فروش) و خواص(کیفیت/کسب جوایز ادبی) از طرف دیگر آن را در جایگاهی ویژه قرار می دهد. در این پایان نامه با قرار دادن نظریات زن محور به عنوان متغیر مستقل و همچنین با قرار دادن ادبیات داستانی به عنوان متغیر وابسته به این سئوال جواب داده خواهد شد که ایا نظریات فمینیستی تاثیری بر شکل گیری ادبیات داستانی زنان در دهه هشتاد در ایران داشته اند؟. که البته برای محدود کردن دامنه تحقیق با توجه به دو مولفه کمیت و کیفیت چهار داستان زیر را برگزیدهایم : الف) "نگران نباش" نوشته مهسا محبعلی ب) "احتمالاً گم شده ام" نوشته سارا سالار ج) "شب های چهارشنبه" نوشته آذردخت بهرامی د) "بعد از آن شب" نوشته مرجان شیرمحمدی

جهان امروز بیش از هر زمان دیگری، محتاج انرژی های طبیعی تجدید ناپذیر است، بر این مبنا کشورهای بهره مند از منابع سوخت طبیعی در ساختار دنیای آینده از جایگاه ویژه ای بر خوردار خواهند بود و نقش تعیین کننده ای در کنش های جهان ایفا خواهند کرد. در این راستا خلیج فارس به عنوان محور معادلات ژئوپولیتیک و ژئواستراتژیک در ساختار اقتصادی جهان و اصلی ترین منبع عظیم انرژی، به ویژه نفت و گاز مورد توجه است. در این زمینه منابع مشترک نفتی و گازی کشورهای حوزه خلیج فارس از اصلی ترین مورادی است که منافع کشورهای این حوزه و در راس آن جمهوری اسلامی ایران را به عنوان قدرت برتر خلیج فارس تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش ضمن بررسی تعامل ایران با کشورهای حاشیه خلیج فارس در زمینه منابع مشترک نفتی و گازی این مساله مورد تاکید قرار گرفته است که حوزه های نفتی و گازی مشترک می تواند با ایجاد جو تفاهم و جلب اعتماد متقابل و تداوم همکاریهای اقتصای و فنی بستر مشارکت کشورهای منطقه در راستای صیانت و بهره برداری هر چه بهتر از میادین را مهیا نموده و روند ایجاد همگرایی و کاهش اختلافات سیاسی و برقراری ثبات و امنیت را بین کشورهای حوزه خلیج فارس فراهم کرده و تامین کننده منافع همگان باشد.

یکی از مشهورترین و تأثیر گذارترین گروه های اسلام گرا که در دهه هشتاد میلادی در جهان عرب ظهور و رشد پیدا کرد، جنبش انقلابی «حزب الله لبنان» می باشد. اگر چه این حزب به عنوان یک جنبش و در قالب مقاومت، ویژگی های یک دولت را ندارد، ولی نفوذ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این جریان شیعی در کل جامعه لبنان و همچنین تأثیر تصمیمات این حزب بر روی تصمیمات سیاسی و حتی راهبردی دولت ملی لبنان، حزب الله را در معادلات سیاسی منطقه خاورمیانه به مثابه یک دولت تبدیل ساخته است.از سوی دیگر هر کشوری برای آنکه بتواند در تعاملات بین المللی، جایگاه خود را ارتقا بخشد، نیازمند مجموعه ای از ابزارهاست و یکی از مهم ترین این ابزارها دایره نفوذ است . جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یک کشور از این امر مستثنی نیست لذا با توجه به موقعیتی که حزب الله لبنان به عنوان یک نیروی تاثیر گذار در مسایل امنیتی سیاسی منطقه دارد می تواند به گسترش دایره نفوذ ایران خصوصاً در عرصه های امنیت ملی و دیپلماسی عمومی کمک شایانی داشته باشد. بر همین اساس و با توجه به نظریات سازه انگاری و بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و عوامل تاثیر گذار بر امنیت ملی این کشور و همچنین جایگاه آن در منطقه خاورمیانه مسیر را جهت درک و شناخت عوامل معلوم و مجهول در خصوص رابطه جمهوری اسلامی ایران و حزب الله از طریق روش های تاریخی-توصیفی و تحلیلی همورا نموده و به این نتیجه برسم که هر گونه افزایش قدرت این حزب به عنوان یک نیروی بازدارنده به صورت غیر مستقیم نقش و جایگاه ایران را در منطقه ارتقا داده و فرصت های جدیدی را برای افزایش چانه زنی و قدرت مانور دستگاه دیپلماسی کشور در رایزنی های سیاسی به وجود می آورد.

منطقه خاورمیانه از جمله مناطق حیاتی و موثر در معادلات ژئو پلتیک جهانی است که آن را مرکز دنیای قدیم می دانند مر کزی که در دل آن منطقه خلیج فارس به منزله (( هارتلند )) جهانی قرار دارد که مهم ترین و عمیق ترین بحران های سیاسی جهان معاصر در این منطقه رقم می خورد و چالش های مهم ژئو پلتیکی از عوامل شکل دهنده ، تشدید کننده و تداوم گر بحران در این حوزه جغرافیایی است موقعیت جغرافیایی به ویژه موقعیت نسبی و منابع زیر زمینی مانند نفت و گاز مدت ها است که مورد توجه و محل تنازع میان قدرت های جهانی و منطقه ای بوده است که خود این امر موجب ایجاد نا امنی در این منطقه گردیده است برای رسیدن به امنیت دو دید گاه کلی وجود دارد 1- امنیت از طریق همکاری 2- امنیت از طریق مقابله علی رغم وجود راه های تامین امنیت از طریق همکاری به دلیل وجود جو بی اعتمادی و بد بینی این امکان میسر نمی باشد لذا کشور های حوزه خلیج فارس برای تامین امنیت راه دوم یعنی دست یابی به امنیت از طریق مقابله و افزایش قدرت دفاعی و توان نظمی را برگزیدند در این میان و با توجه به سوء برداشت های اعضای شورای همکاری خلیج فارس تلاش های ایران برای دست یابی به فن آوری هسته ای موجب تشدید بی اعتمادی و بد بینی میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس با ایران گردیده است .م

این پژوهش در پی آن است که تجزیه و تحلیل و درک جدیدی از دوران گذار نظام بین الملل، از نظم کهن به نظم نوین بر بستر پدیده جهانی سازی و عصر فناوری ارتباطات و اطلاعات، و آثار آن بر تحولات خاورمیانه و به طور مشخص کشور سوریه به عنوان یکی از مهمترین شرکای استراتژیک ایران و بازتاب آن بر موقعیت ژئوپلیتیک شیعه و منافع ملی ایران به دست دهد. بازتاب تحولات منطقه ای و بویژه جابجایی قدرت در سوریه و تاثیر آن بر ژئوپلیتیک شیعه و منافع ملی ایران، بیش از آنکه از منظر منافع ملی باشد، اساسا از زاویه اهداف ایدئولوژیک و گسترش هلال شیعه‏ است . روابط ایران و سوریه و به تبع آن لبنان، حاکی از آن است که در منظر هر یک از واحدهای سیاسی این اتحاد، الویت منافع ایدئولوژیک و منافع ملی کاملاً متفاوت است. مقابله سوریه و لبنان با اسرائیل بیش از اینکه ایدئولوژیک باشد، امنیتی و استراتژیک است. در حالی که برای ایران عمدتاً جنبه ایدئولوژیک دارد و سایر سلسله مراتب منافع در محاق اهداف ایدئولوژیک است. وجود منافع متفاوت از اهمیت اتحاد نمی‏کاهد، لیکن پایداری و هزینه این اتحاد در میان و بلندمدت ایران را با تحدید و تهدیدی جدی مواجه کرده است.

بدنبال تغییر و تحولات بنیادین دهه ???? و وقوع حادثه ?? سپتامبر در سال ????و بوجود آمدن محیط امنیتی جدید در صحنه بین الملل، شاهد دو نوع رویکرد در سیاست خارجی ایالات متحده در قبال تحولات خارجی می باشیم که یکی با مطرح کردن فاکتورهایی چون برخورد با عامل تروریسم، کشورهای سرکش و تسلیحات کشتار جمعی به همراه فناوری و رادیکالیسم، سعی در اجرای سیاست یکجانبه گرایی با تکیه بر قدرت نظامی و تحمیل آن بر ساختار نظام بین الملل دارد که در دوره جرج واکر بوش اجرا می شد .در طرف دیگر می توان سیاست خارجی اوباما را باتغییری محسوس،تابعی از نیازها و ضرورت های ساختاری در داخل ایالات متحده تعریف کرد . سوال اصلی در این پژوهش این است که، چه عواملی در رویکرد یکجانبه گرای جرج بوش و چندجانبه گرایی اوباما در قبال اروپا تاثیر گذار بوده اند؟ و فرضیه ای که به دنبال اثبات آن هستیم، این است که، سیاست خارجی بوش و اوباما در عین حال که به تبعیت از تعریف یکسان آنها از منافع ملی آمریکا شکل گرفته است، متأثر از فضای خاص حاکم بر جهان بوده است و این نوسانات بر نوع سیاستگذاری آنها تأثیر گذاشته است. بنابراین تحقیق حاظر مشتمل بر پنج فصل سازماندهی شده است بطوریکه در فصل اول ،کلیات تحقیق را که در برگیرنده بیان مساله، سئوالات تحقیق، فرضیات تحقیق، چارچوب نظری تحقیق، اهداف تحقیق، اهمیت و ضرورت تحقیق، روش تحقیق و محدودیت های تحقیق، مورد بررسی و مطالعه و بحث قرار می گیرد. در فصل دوم تحقیق نیز که مبانی تئوریک و چارچوب نظری تحقیق اختصاص داده شده است، و در آن نظریه ها و تئوریهای مرتبط با قدرت،همچون نظریه های هژمونی طرح شده است. فصل سوم: پیشینه تاریخی روابط ایالات متحده آمریکا در قبال اروپا بعد از فروپاشی شوروی تا روی کار آمدن جورج بوش (پسر) فصل چهارم: تشابه و تفاوت سیاست خارجی جرج بوش و اوباما در قبال اروپا پس از تحولات 11 سپتامبر و در فصل پنجم نیز نتیجه گیری شده و در آخر منابع آورده می شود.

چکیده پایان نامه(شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو)، اتحادی متشکل از 28 کشور از امریکای شمالی و اروپا است که با امضای پیمان آتلانتیک شمالی در 4 آوریل 1949 بین 10 کشور اروپایی، کانادا و ایالات متحده امریکا در واشنگتن، تاسیس شد و مقر آن شهر بروکسل، پایتخت بلژیک شد.این سازمان درابتدا با هدف امنیت دسته جمعی که درواقع نوعی نظام امنیتی است که براساس ان چنانچه یکی ازاعضا جامعه بین الملل اقدام به تجاوزعلیه عضو دیگرنماید،با نیروی مشترک بقیه اعضا روبروخواهد.فلسفه وجودی این پیمان نظامی ایجاد کمربند امنیتی بدور دموکراسی های غربی و نیز محاصره کمونیسم و اقمار آن بود. سازمان ناتو یکی از سه حلقه نظامی بلو ک غرب برای محاصره ی بلوک شرق بود.در واقع قدرت جنگی بالای شوروی و متحدانش تحت عنوان بلوک شرق و همینطور جریان سوسیالیسم کشورهای غربی و آمریکا را به فکر ایجاد یک سازمان نظامی مشترک برای مبارزه و دفاع جمعی در مقابل بلوک شرق انداخت . اما با فروپاشی شوروی( علت وجودی ناتو) نه تنها عمراین سازمان به پایان نرسید بلکه همچنان بعنوان بازوی نظامی امریکابا تغییراستراتژی دراین سازمان ماموریتهای جدیدی به ان محول شده وحتی تقویت هم گردید .پی آمد حادثه 11 سپتامبر راهبرد جدیدی در عرصه ی سیاست خارجی آمریکا ظهور یافت که به نوعی نوید دهنده عصر جدیدی در نظام بین الملل بوده است؛ در این دوره سردمداران و رهبران آمریکا فرصت مناسبی را به دست آوردند تا از رهگذر آن بتوانند در راستای دفاع از منافع خود، پیشبرد یک جانبه گرایی و دوری از جندجانبه گرایی و شکل دهی هژمونی آمریکا بر جهان، راهبرد حمله پیش دستانه و جنگ پیش گیرانه را در پیش گیرند؛ در واقع حمله پیش دستانه نشان دهنده تحول اساسی در راهبرد سیاست خارجی آمریکا است که در منطق راهبردی این کشور را از بازدارندگی و ابهام راهبردی به جهت گیری روشن و شفاف پیش گیری و پیش دستی با تکیه بر حمله و تهاجم به اهداف تروریستی، سلاح های کشتار جمعی و دولت های سرکش (از نگاه آمریکا) سوق می دهد. حمله پیش دستانه و جنگ پیش گیرانه، عمده ترین راهبرد ایالات متحده برای پیشبرد اهداف خود در اوایل هزاره سوم میلادی به شمار می رود.تحقیق حاضر باتوجه به شرایط حساس کنونی که ناتو در همسایگی ایران وحتی میتوان گفت مرزهای جمهوری اسلامی ایران درمحاصره نیروهای ناتو قراردارد.وباتوجه به اتهامات نظام سلطه درخصوص بحث انرژی هسته ای،حمایت از تروریسم و...به بررسی اثرات تغییراستراتژی ناتوبرامنیت ایران پرداخته است. کلید وازه ها: ناتو، استراتژی، امنیت، امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

عربستان سعودی از جمله مهمترین کشورهای عربی است که بخش قابل توجهی از جمعیت آن را شیعیان تشکیل میدهند. با وجود کارشکنی- های دولت عربستان سعودی برای سرشماری جمعیت شیعیان، بر اساس آخرین آمارهای برآورد شده در حدود 98 % از کل جمعیت عربستان سعودی را تشکیل میدهند. آنان از سادهترین حقوق انسانی در این کشور برخوردار نیستند. اما پرسش اصلی این است که علت اصلی سرکوب شیعیان و تبعیضهای موجود علیه آنان در یک کشور مسلمان که داعیهی رهبری جهان اسلام را دارد چیست؟ در پاسخ به این پرسش این فرضیه مطرح میگردد که عامل اصلی سرکوب شیعیان در این کشور را باید در رواج بنیادگرایی اسلامی و رسمیتیافتن قرائت بنیادگرایانه از مذهب با توجه به حمایت دولت سعودی از وهابیگری جستجو کرد که با نگاهی انحصاری به دین، سرکوب شیعیان و تبعیض علیه آنان را به امری طبیعی و معمول تبدیل کرده اند . دیدگاههای خاص وهابیون که از حمایت شاهزادگان سعودی نیز برخوردارند موجب گشته تا شیعیان در این کشور تحت شدیدترین آزار و اذیتها قرار گیرند. به این ترتیب اتحاد سعودی وهابی یعنی قدرت سیاسی و قدرت مذهبی موجب شده است تا شیعیان - عربستان از موقعیت بسیار بدی در این کشور برخوردار باشند.

دیپلماسی رسانه ای در عصر جهانی شدن ، بخش قابل توجهی از دیپلماسی عمومی کشورها به ویژه کشورهای قدرتمند را به خود اختصاص می دهد . به طوری که رسانه ها به مراتب نقش ابزار تبلیغات سیاسی دولت ها را بازی می کنند.آنها با دفاع از سیاست خارجی و با انگاره سازی و ارزش سازی القا پیام و برجسته سازی نسبت به مشروعیت بخشی به سیاست های حکومتی و رساندن پیام های دست اندرکاران دیپلماسی کشور به افکار عمومی جهانی ، نقش توجیه گر افکار عمومی را در عرصه سیاست خارجی ایفا می نمایند . امروزه رسانه ها نقش اجتناب ناپذیری در پیشبرد برنامه های دولتها بر عهده دارند و با ایجاد فضای رسانه ای برای شکل دهی به افکار عمومی و هدایت تصکیکات در بستر مطلوب ، همواره مورد توجه دولتها بوده اند، به طوری که دولتها به یاری رسانه ها از قدرت بی نظیری در عرصه داخلی و خارجی برخوردار شده اند که از آنها بعنوان مهمترین منابع قدرت یاد می شود و دولتمردان با در اختیار داشتن رسانه ها عملا کلیه اهداف و برنامه های خود را طراحی و اجرا می کنند .در این پایان نامه هدف بررسی نقش و جایگاه دیپلماسی رسانه ای درسیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می باشد و در این مسیر از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است تا با بهره گیری از منابع مختلف بتوانیم به این نتیجه برسیم که دیپلماسی رسانه ای تا چه حدی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نقش دارد و آیا این ابزار مورد امعان نظر دست اندر کاران سیاست خارجی و دیپلماسی کشور می باشد یا خیر و چقدر به آن اهمیت داده شده تا در دسترسی به اهداف مورد نظر سیاست خارجی بکار گرفته شود .

1)جهانی در قرن 21 وارد مرحله جدیدی از تحولات شده که با گذشته متفاوت است در چنین شرایطی بدون تردید هیچ کشوری نمی تواند خود را از تحولات و تأثیرات ناشی از جهانی شدن (با نگاه پروسه ای) دور نگه داشته و نسبت به آن بی اعتنا باشد در حقیقت جهانی شدن که با کاهش نقش دولت های ملی و تحول در ماهیت تهدیدات همراه بود عملاً موجب تغییر مولفه های امنیت ملی از بُعد سخت افزاری (نظامی گری) به بعدم نرم افزاری (دانایی محوری) گردیده است و در این بستر قومیت ها نیز از لحاظ فرهنگی بر تقاضای خود افزوده اند ضمن اینکه، این موضوع فرصت ها و چالش هایی را در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و بالاخص فرهنگی برای ایران در پی خواهد داشت. 2) اهداف:هدف اصلی در این پژوهش، بررسی دقیق فرصت ها و چالش های ناشی از جهانی شدن در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی ایران بالاخص تحصیل تبعات آن بر قومیت ها و هویت های قومی در ایران و ارائه راهکارهای لازم در جهت افزایش قدرت نرم افزاری به منظور مدیریت در چالش ها و بحران های احتمالی پیش رود. 3) روش های اجرا:روش بکار گرفته شده در تحقیق توصیفی- تحلیلی مبتنی بر وصف مسائل و سپس تحلیل و علت یابی و در حقیقت آنالیز داده ها برای پی بردن به عوامل موثر بر رویدادها بوده است. 4) نتایج: در این پژوهش نتایج کلی بدین قرار است که بر اثر جهانی شدن، مطالبات مردمی در ابعاد مختلف به دلیل دسترسی آسان به اطلاعات، شبکه های اجتماعی، اینترنت و طمعه پذیر بودن مردم و ... بالا می رود. که در صورت عدم پاسخ منطقی، این مطالبات می تواند به مثابه اهرم علیه دولت های مرکزی عمل کنند در چند وضعیتی حاکمیت با بحران های هویتی و ارزشی مواجه می شود و زمانی به فرصت تبدیل می شود که تفاوت های قومی- هویتی در داخل کشور به رسمیت شناخته شده و بر نقاط مشترک در سطح های اهتمام شود ضمن اینکه شناخت هویت ها و تصمیم گیری بر اساس منافع ملی و واحد ملی بر مبنای مشترک همگانی مدنظر است. در این رهگذر ایران نیز با دارا بودن پتانسیل های بالقوه و بالفعل قدرت نرم افزاری در سطح ملی و منطقه ای و گسترش آن براحتی می تواند تبعات جهانی شدن را در داخل کشور تعدیل نموده و فرصت های مناسبی را فراوری پیشرفت و آبادانی کشور قرار دهد.

بعد از فروپاشی شوروی،آمریکا در پی برقراری روابط همکاری جویانه با روسیه در آمد،ولی بجز دوره کوتاهی ،افزایش تنش بین آمریکا و روسیه بر سر مسائلی مانند گسترش ناتو به سمت شرق ، طرح سپر دفاع موشکی آمریکا در اروپای شرقی و جنگ روسیه با گرجستان در سال 2008 این همکاری ها را به حالت تعلیق درآورد . بعد از انتخاب اوباما در سال 2008به رئیس جمهوری آمریکا ، این کشور تلاش کرد تا با سیاست معروف " از سرگیری مجدد روابط " روابط آمریکا و روسیه را بهبود بخشد. این تحقیق بدنبال این مساله است که بعد از روی کار آمدن اوباما و تلاش وی برای تغییر در روابط امریکا و روسیه چه تعاملات مهم و راهبردی میان آنها صورت گرفته است . در مقام پاسخگویی به این سوال محقق تلاش می کند تا با کمک گرفتن از استراتژی امنیت ملی 2010 اوباما که مبتنی بر چند جانبه گرایی ، ایجاد ائتلاف جهانی و دیپلماسی قوی بین المللی بود ، توضیح دهد که امریکا و روسیه طی این سال ها 2008 تا 2012 در زمینه هایی مانند موضوع سپر دفاع موشکی امریکا در اروپا ، پیمان استارت جدید و یا مساله افغانستان و .... به توافقات مهم راهبردی دست یافته اند .

دهه بیست شمسی یکی از پرالتهاب ترین و سرنوشت ساز ترین دوره های تاریخی ایران می باشد.ابتدای آن با سقوط رضاشاه و پایان آن با ملی شدن صنعت نفت پایان می یابد.در این فاصله نیز حوادث گوناگونی روی میدهد که تشکیل احزاب مختلف و با مرامهای گوناگون سیاسی از جمله آنهاست.از بین این گروههای سیاسی؛ جمعیت فداییان اسلام را می توان مهمترین گروه مذهبی دانست که سعی داشت احکام اسلام را نه فقط در کتابهای دینی بلکه در وسعت ایران و سپس کل جهان اسلام پیاده نماید.در راه انجام این مهم موانع گسترده ای بر سر راه این گروه وجود داشت که وجود حکومت پهلوی را می توان مهمترین آن بیان کرد.حکومتی که از ابتدای تشکیل خود به انحاء گوناگون تضاد خود را با احکام اسلام نشان داده بود و سرانجام موجب اعدام فداییان شد.این گروه نیز سعی داشت بنیادگرایی اسلامی را در صدر عقاید خود قرار داده و ترور و حذف مخالفین سیاسی خود را به عنوان رویکرد خود قرار داد. در این میان جبهه ملی و در صدر آن دولت دکتر مصدق شاید تنها گروه با مشی سیاسی سکولار باشد که فداییان اسلام با آنها به نوعی ائتلاف و همکاری ای اقدام نمود.همکاری که البته دوام چندانی نداشت و بعد از رسیدن به هدف مشترک یعنی ترور رزم آراء به دشمنی عمیقی تبدیل شد که رشته این همکاری را از هم گسیخت و سرانجام هر دو را به حذف از صحنه سیاسی کشاند.

اتحادیه اروپا بزرگترین بلوک تجاری چند جانبه و مهمترین نمونه الگوی همگرایی منطقه ای در جهان با بازاری یکپارچه و جمعیتی بیش از 490 میلیون نفر می باشد. با این حال ، طی چند سال گذشته، تحولاتی از درون و برون اتحادیه اروپا باعث شده اند تا از وزن و جایگاه بین المللی این اتحادیه در عرصه سیاست های منطقه ای و جهانی کاسته شود. اگر چه رویدادهای تأثیرگذار بر پدیده ناکارکردی سیاسی اتحادیه تنها محدود به چند عامل نبوده و این عوامل نیز مجزا از تأثیرگذاری بر یکدیگر نمی باشند. در این میان یکی از بزرگترین رقیبان و در عین حال شریک تجاری اروپا، یعنی آمریکا نقشی پر رنگ تر از بقیه را دارا می باشد. به همین منظور هدف از این پژوهش بررسی نقش آمریکا در روند همگرایی اروپا بوده است. بر اساس تحلیل صورت گرفته می توان به این نتیجه رسید که هدف ایالات متحده ثبات امنیتی در اروپا به عنوان حیات خلوت خود می باشد و در نتیجه اختلافاتی که اروپا با آمریکا دارد ماهوی نبوده بلکه معطوف به منافع و جایگاه اروپا در سیاست خارجی آمریکا می باشد. همگرایی سیاسی و اقتصادی اروپا از اغاز همواره، تحت تاثیر مناسباتش با امریکا بوده است و نمی توان این تاثیر را کند کننده یا تسریع ساز خواند در واقع می توان شکل گیری همگرایی در اروپا را از اغاز تحت تاثیر مناسباتش با امریکا دانست.

در جهان امروز انرژی یکی از محورهای اصلی توسعه و موتور محرک پیشرفت جوامع بشری به شمار می رود به همین دلیل از اهمیت راهبردی در روابط میان کشورها برخوردار است. به بیان دیگر عامل های انرژی در حال حاضر به پایه قدرت و ثروت جهانی تبدیل شده و نقش اساسی در تعیین جایگاه کشورها در سلسله مراتب قدرت و ثروت جهانی ایفا می کند. بدیهی است منابع مشترک نفتی و گازی که بین بعضی از کشورها وجود دارد سبب همگرایی، ایجاد پیوند میان کشورهای تولید کننده، انتقال دهنده و حتی مصرف کننده می گردد. از جمله کشورهای که دارای چنین خصوصیات می باشند و موضوع این پژوهش را پوشش می دهند کشورهای ایران و ترکمنستان می باشند که با بهره گیری از این منابع، مناسبات گسترده و مستحکم منطقه ای را ایفا نموده اند از این رو پژوهش حاضر با مبنا قرار دادن دو متغییر عامل انرژی شامل منابع مشترک نفتی و گازی و همکاری متقابل با در نظر گرفتن مولفه های ترانزیت عامل انرژی به خصوص از طریق خط لوله و پشتوانه های تکنولوژیک مالی به بررسی گسترش روابط این دو کشور می پردازد. حال این پرسش مطرح می شود منابع مشترک نفتی و گازی در گسترش روابط ایران و ترکمنستان چه تاثیری دارد؟ وبا در نظر گرفتن فرض تاثیر مثبت منابع نفتی وگازی بر روابط ایران و ترکمنستان سعی شده است به سوال ذکر شده در بالا پاسخ داده شود.

هر ملت و جامعه ای دارای ویژگی هایی است که باعث تمایز آن از سایر ملل می شود این که افراد جامعه خود را که یا چه بدانند و در برابر آن احساس تعهد و تکلیف کنند درواقع «هویت» آنان را تشکیل می دهد. هویت ایرانی در طول تاریخ با فراز و نشیب های گوناگونی مواجه بوده است که این مخصوصاً در صد سال اخیر چالش هایی را در حیات سیاسی این کشور به وجود آورده است در این میان رویارویی با مدرنیته و شکل گیری لایه ای سوم در هویت ایرانی در کنار لایه های باستانی و اسلامی چالش فکری مذکور را تشدید کرده است به گونه ای که می توان تحولات سیاسی اجتماعی معاصر در ایران را نتیجه نحوه تعامل یا تقابل و تعارض لایه های فوق دانست. سازماندهی تحقیق در چهار فصل می باشد که ضمن مقدمه و کلیات تحقیق در فصل اول در فصل دوم به مطالعات نظری تحقیق و در فصل سوم به بررسی تاریخی و در فصل چهارم به نسبت سنجی امتیازات و بحران هویت ایرانیان در دوران قاجاریه و در آخر به نتیجه گیری و منابع پرداخته شده. هدف های تحقیق به بررسی امتیازات ایران به روسیه و چگونگی بحران هویتی ایرانیان و همچنین شرایط عقب ماندگی در مقابل کشورهای غربی و روسیه و به وجود آمدن این امتیازات و از بین رفتن هویت ایرانیان بوده است. روش تحقیق آن توصیفی – تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای بوده است. نتیجه گیری که از این تحقیق گرفته شده این است که ایران در گذشته و در دوران باستان دارای جایگاهی با عظمت و قداست بوده به ناچار در دوران قاجاریه آن عظمت و جایگاه خود را از دست داده و سرزمین ایران به دست بیگانگان مخصوصاً روسیه افتاده با آن امتیازاتی که تحمیل کرده بود و بعضی از روشنفکران آن عقب ماندگی و شکست های ایران در آن دو دوره جنگی را نداشتن سلاح پیشرفته و ورود اسلام به ایران می دانستند. واژگان کلیدی: امتیازات، روسیه، بحران، هویت ایرانیان

روابط جمهوری اسلامی ایران با جمهوری فدرال آلمان به عنوان یکی از قدرت های اصلی اروپایی و از مهمترین قدرت های اقتصادی و سیاسی جهان، علی رغم برخورداری از پیشینه سنتی و تاریخی و قدمتی طولانی و پُر فراز و نشیب در وضعیت مناسبی نیست ، هرچند روابط سیاسی بین دو کشور هیچ گاه قطع نشده، اما در حال حاضر در دوران رکود و سردی می باشد. و ظرفیت های موجود برای توسعه و ارتقاء روابط دوجانبه در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، تجاری، فرهنگی و... معطل مانده است. برای پاسخ به عوامل عمده و تعیین کننده سیاست خارجی دو کشور ایران و آلمان، لازم است .روابط جمهوری اسلامی ایران با جمهوری فدرال آلمان به عنوان یکی از قدرت های اصلی اروپایی و از مهمترین قدرت های اقتصادی و سیاسی جهان، علی رغم برخورداری از پیشینه سنتی و تاریخی و قدمتی طولانی و پُر فراز و نشیب در وضعیت مناسبی نیست ، هرچند روابط سیاسی بین دو کشور هیچ گاه قطع نشده، اما در حال حاضر در دوران رکود و سردی می باشد. و ظرفیت های موجود برای توسعه و ارتقاء روابط دوجانبه در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، تجاری، فرهنگی و... معطل مانده است. برای پاسخ به عوامل عمده و تعیین کننده سیاست خارجی دو کشور ایران و آلمان، لازم است . محدودیت ها و نقاط ضعف و قوت آن به دست آوریم و مسائل و منافع دو کشور به خوبی مورد بررسی قرار دهیم ،البته عواملی که بر کاهش این روابط تأثیرگذار بوده است، از جمله خصومت ایران اسلامی و آمریکا، بحران میکونوس، مسئله رژیم صهیونیستی، و از همه ی این ها تأثیرگذار تر در سال های اخیر پرونده هسته ای و موضع گیری غرب به سردرمداری ایالات متحده آمریکا بر علیه فعالیت هسته ای ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

سلفی گرایی در جهان اسلام گرچه ریشه در تاریخ سده های میانی اسلام دارد اما به عنوان مساله ای که سیاست و امنیت را در حوزه روابط بین الملل به خود مشغول کرده محصول یک قرن اخیر است. بنیاد گرایی و جریان های تکفیری فارغ از نگاه ابزارگرایی به آنان، حاصل بحران هایی است که بعد از فروپاشی امپراطوری عثمانی وانحطاط جوامع اسلامی در بستر اجتماعی کشورهای اهل سنت، رشد کرده است. این گروه ها دلیل اصلی عقب ماندگی خود را فاصله گرفتن از سنت های اسلام اصیل می دانند و در این راستا استعمار صلیبی، حاکمان دست نشانده آنان و شیعیان صفوی را متهم به همکاری برای به نابودی کشاندن جوامع اهل سنت معرفی می کنند و عراق پس از صدام را میدانی برای مبارزه با آمریکای صلیبی و ایران شیعه می پندارند. محقق در این پژوهش کوشیده تا ضمن بررسی اهداف و منافع ایران و آمریکا در عراق به این پرسش اساسی پاسخ دهد که سیاست های ایران و آمریکا در برخورد با جریان سلفی در عراق جدید، از چه نقاط افتراق و اشتراکی برخوردار می باشد؟ فرضیه ی نهایی تحقیق این می شود که؛ دو کشور علیرغم وجود اختلافات در حوزه های دیگر به خاطر احساس تهدید منافع از جانب این گرو های افراطی و ساختار شکن، سیاست های تقابلی و یکسانی را در پیش گرفته اند. پژوهشگر برای اثبات این فرضیه از روش توصیفی تحلیلی، مبتنی بر کتب علمی- تاریخی و اسناد پژوهشی و تحلیل های مطبوعاتی یاری جسته است و در بخش نتیجه گیری به علت استفاده ابزاری آمریکایی ها از این گروه ها در کشور های مختلف و تقسیم آنها به تروریست خوب و بد، مقامات ایران با دیده تردید به همکاری با آمریکایی ها در مبارزه با تروریسم می نگرند و علاقه ای به همکاری و هماهنگی مشهود با آنها ندارند.

پس از فروپاشی اتحاد شوروی ودر پی استقلال مجدد جمهوری آذربایجان در سال 1991 م. برخی گرایشات ناسیونالیستی قومی در این کشور تقویت شده وعلیرغم وجود ویژگیهای همگرایی بسیار بین دو کشور، با توجه به گسترش روز افزون رسانه ها وجهانی شدن وتحرکات عوامل خارجی واقدامات جمهوری آذربایجان از قبیل تامین آزادی عمل بیشتر برای نیروهای پان ترکیستی مخالف ایران، نگاه الحاق گرایانه به آذربایجان ایران و. . . ، نگرانی هایی را برای امنیت ملی ایران بوجود آورده است. در این تحقیق سعی شده از بعد نظری وعملی تحولات وتحرکات سیاسی- اجتماعی جمهوری آذربایجان در ارتباط با آذریهای ایران، عوامل دخیل وتاثیر گذارکاهش انسجام ملی در آذربایجان ایران مورد بررسی قرار گرفته وراهکارهای افزایش همگرایی وکاهش واگرایی ارائه گردد. داده های میدانی نشان می دهد اکثریت مردم آذربایجان تاکنون به تلاش های خارجی در جهت واگرایی وتجزیه طلبی پاسخ مثبت نداده اندوگمان نمی رود در آینده قابل پیش بینی نیز این پاسخ را بدهند. بسیاری از آذریها مایلند دولت مرکزی دست از تمرکزگرایی بیش از حد وتحمیل یک فرهنگ وزبان مشترک وتوزیع نابرابر فرصتها وسرمایه ها بردارد. به عبارت دیگر، حفظ ویژگی های قومی(آداب، رسوم، سنت ها وزبان و. . . )خواسته ای است که اکثریت آذری ها خواهان آنند که در مواردی از قانون اساسی ج. ا. ایران نیز به حفظ حقوق اقوام تاکید شده است. در مورد نوع رفتار با دولت جمهوری آذربایجان نیز باید به دور از فضای احساسی ودر یک تعامل منطقی وعدم مداخله در امور داخلی یکدیگر، به گسترش روابط با این جمهوری مسلمان وشیعه نشین پرداخت. همچنین این واقعیت را باید در نظر داشت که دو ملت با حفظ استقلال سیاسی می توانند از نظر فرهنگی واقتصادی به گسترش وتعمیق هرچه بیشتر روابط بپردازند واین روند تضمین کننده منافع بلند مدت دو کشور در آینده خواهد بود.

هدف این پژوهش بررسی وتحلیل تاثیر جریانهای چپ اسلامی روی سیاستگذاریهای اقتصادی نهادهای کارگری در دهه اول انقلاب اسلامی می باشد، و لذا پس از طرح سئوال اصلی با این فرضیه که "جریانهای چپ اسلامی در طراحی و اجرای برنامه های اقتصادی نهادهای کارگری، که در جهت اجرای عدالت اجتماعی بودند، تاثیر گذار بوده است "مبانی پژوهش پایه ریزی گردید. به منظور فراهم ساختن یک بستر تحلیل تئوریک از جریان چپ ، نخست در فصل دوم پیشینۀ افکار چپ در قالب جریانهای تاریخی آن از سال 1848 و زمان بیانیۀ مانیفست کارل مارکس به بعد وبا تحلیل افکار سوسیالیستی ـ کمونیستی شرایط لازم برای تجزیه و تحلیل جریانهای چپ در ایران فراهم شد . تاریخچۀ جریان چپ در ایران به طور کلی از انقلاب مشروطه ببعد در فصل سوم مورد بحث و بررسی قرار گرفت که چگونه جریان چپ توسط سوسیال دموکراتهای روسی و قفقازی وارد ایران شد، و علیرغم سیاست های سرکوبگرایانه دوران پهلوی اول، ولی در دهۀ 1320 مجددا راه برای فعالیتهای چپ گشوده شد. در اواخر دهۀ چهل و اوایل دهۀ پنجاه، احزاب چپ با رویکردی عملگرایانه (مسلحانه ) و کمونیستی وارد فعالیت و جریان انقلاب اسلامی شدند . با بررسی فعالیت های جریان چپ در جریان انقلاب اسلامی ، در نهایت تاثیر جریان چپ اسلامی در سیاستگزاریهای اقتصادی نهادهای کارگری مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است . در نتیجه گیری اثبات گردید که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با نفوذ جریان چپ غیر اسلامی که شعار عدالتخواهی و قانون گرایی را در سر داشت، جریان چپ اسلامی بخاطر اینکه بتواند بر چپ وابسته به ایدئولوژی بیگانه غلبه کنند از عنوان چپ استفاده کرده و یک سری سیاست ها و اقدامات اقتصادی عدالتخواهانه از جمله ملی کردن بانکها ، صنایع ، شرکتها و همچنین انقلاب فرهنگی را در دهۀ اول انقلاب انجام داده و بدینوسیله توانستند دراوایل دههه شصت تمام جریانهای غربگرا و التقاطی بخصوص چپ را از رقابت سیاسی خارج و قدرت را در دست بگیرند.

با آغاز نهضت مشروطه، میان دو جناح دینی مناظره¬ای اصولی – فقهی در باب برخی از مفاهیم مدرن سیاسی همچون قانون اساسی ، وکالت و مساوات در می¬گیرد. اما با کودتا و آغاز دیکتاتوری رضاخان، آن تحول درون زایی که در علوم روش¬مند قدیمه شروع شده بود با مانع مواجه می¬شود و نحوی از تفکر غیر روشمند و شبه ایدئولوژیک در فضای اندیشه سیاسی رواج می¬یابد . در چنین بستری است که آیت الله بروجردی و جمعیت فدائیان اسلام به قرائت و ادراک امر دینی – سیاسی می¬پردازند . در این پایان نامه با به کار گیری روش پدیدارشناسی از رهگذر تحلیل حالت آگاهی و تصاویر ذهنی آیت الله بروجردی و آقای نواب صفوی – بنیانگذار جمعیت فدائیان اسلام – نشان داده می شود که آنها امر دینی- سیاسی را به چه نحو ادراک کرده و تقابل و تعامل اندیشه سیاسی آنها چگونه بوده است . در واقع زمینه و زمانه¬ای که آیت¬الله بروجردی و جمعیت فدائیان اسلام در آن به تفکر، ادراک و عمل پرداختند، به خصوص بر ساخته¬ی نهضت مشروطه و نیز کودتا و قدرت¬گیری رضاخان بود. همچنین عامل اصلی اختلاف اندیشه و عملکرد سیاسی آیت¬الله فقید و فدائیان نهایتاً به علوم روشمند حوزوی و نحوه¬ی ادراک امور دینی – سیاسی در چهارچوب یا خارج از چهارچوب این علوم مربوط می¬شد .

دراین پژوهش به بررسی نظام سیاسی ایران پرداخته شده تا مشخص شود که آیا نظام حاکم برجمهوری اسلامی ایران شرایط تغییر به نظام پارلمانی را دارد؟ با توجه به این امر که یکی از شروط اصلی و مهم نظام پارلمانی داشتن نظام حزبی منسجم می باشد و در حال حاضر نظام ما فاقد این نهاد سیاسی می باشد؛ با توجه به ضرورت احزاب سیاسی کارآمد، احزاب سیاسی و نظام حاکم در ایران از زمان مشروطیت تا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار گرفته و علل عدم نهادینگی احزاب در ایران بر شمرده شده است. از نتایج بدست آمده مشخص گردید در حال حاضر تغییر نظام سیاسی ایران به نظام پارلمانی مقدور نمی باشد. جامعه مان فاقد نظام حزبی می باشد و نظام نیمه ریاستی- پارلمانی موجود با توجه به شرایط سیاسی- اجتماعی مان بهتر از سایرنظام ها پاسخگوی نیازهای جامعه مان می باشد، به شرط آنکه قانون اساسی به طور دقیق از سوی مقامات و نهادها اجرا شود.

در گذر تاریخ همیشه نظام ها وروش های مختلف سیاسی ، حقوقی ، فرهنگی و... منبعث از بنیان های فکری جوامع وجود داشته است ، از این حیث می توان مباحث معرفتی را به منزله ریشه پنهان و سیستم های مختلف سیاسی ، حقوقی ، اقتصادی و ... را به مثابه شاخ و برگ آشکار در نظر گرفت .از آن جمله است نظام های مردم سالاری دینی و لیبرال دموکراسی . هر دونظام ، به واسطه مرتبط بودن با " دموکراسی " و " مردم سالاری " ، مردم نقش اساسی و ویژه ای را دارا هستند. مردم سالاری دینی بر اساس آموزه های اسلام در پی ارجمندی مردم است ، در عین حال ، در مردم سالاری دینی خواست و اراده مردم ، مقید و مشروط به حدود و ثغور احکام قطعی دین است ومادام که رای و نظر مردم ، تظاد و تناقضی با نصوص دینی ندارد مشروع و مقبول خواهد بود . اما در نظریه لیبرال دموکراسی واژه " دموکراسی " در واقع به معنی "مردم سالاری" و تن دادن بی چون و چرا به امیال و اهوای مردم است . در نظریه مردم سالاری دینی حق سلطه مشروع ، منحصر به خداوند است و هیچ حاکمیتی – اعم از حقیقی و حقوقی بر انسان ها مشروع نیست ، مگر اینکه ماذون به اذن خداوند به عنوان خالق و حاکم حقیقی باشد. اما در نظریه لیبرال دموکراسی به طور بنیادی هر سامان سیاسی و اجتماعی و به طور کلی هر حاکمیتی نامشروع و غیر مجاز است مگر آنکه تنها و تنها ریشه در رضایت و پذیرش همه یا اکثریت کسانی داشته باشد که تحت آن سامان یا حکومت زندگی می کنند . نظریه لیبرال دموکراسی تعریفی خنثی ، توصیفی و غالبا منفی از آزادی ارائه می کند ، در حالی که نظریه مردم سالاری دینی ، تعریف هنجاری ، تجویزی و غالبا مثبت از آن عرضه می دارد. مردمداری دموکراسی لیبرالی ، موکول به مردمداری است و مردم سالاری دینی – علاوه بر مردمداری – معطوف به مردم سازی می باشد .

مقدمه: سیاست خارجی هر کشوری می توانددر تعامل، تعارض یا ترکیبی از عوامل گونا گون داخلی و خارجی نظیرشرایط جغرافیایی، ترکیب قومی، پیشینه تاریخی و فرهنگی ، ماهیت نظام سیاسی ، ویژگیهای اقتصادی ، توانائیهای نظامی ، برداشت های ایدئولوژیک و مانند آن شکل بگیرد، رفتارهای سیاسی نظامهای سیاسی موجود متاثر از شرایط محیطی و پیرامونی آنها است. تفاوت میان رفتارها مواضع ، جهت گیری ها، کنشها واکنشهای یک نظام سیاسی یا بازیگرسیاسی متاثر از مجموعه ای از اداراکات ، احساسات،برداشتها و قالبهای گفتمانی موجود در شرایط محیطی و پیرامونی اوست و اینکه می بینیم بطور مکرر سیاستهای دولتهای متفاوت در جوامع دموکراتیک با هم تفاوتهای دارندبدلیل تاثیر پذیری از این شرایط است . پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، جهت گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با ابعاد جدیدی هویت یافت .این جهت گیری که کاملاً از اندیشه های اسلامی و انقلابی امام نشات می گرفت، به شکل گیری جدیدی از عدم تعهد منجر شد .ایران برای دستیابی به اهداف خود ، مکانیسم رابطه با ملت ها را اجرایی کرد و با انتقاد شدید از حق وتو که در انحصار کشورهای قدرتمندجهان و صحنه گردانان اصلی روابط بین الملل است ، جان تازه ای به ملت ها بخشید . در یک نگاه کلی اگر به سی وشش سال موجودیت جمهوری اسلامی ایران نظر کنیم، متوجه می شویم علی رغم تمامی فراز و نشیبها ، این انقلاب همواره در مسیر تکامل و پختگی حرکت نموده و در این مسیر قرار داشته است ، در طول این مدت گفتمانهای مختلف همانند سازش جوئی واقع بینانه (دولت موقت بارزگان) آرمانگرائی بنیاد گرایانه (دوراول دولت میر حسین موسوی) آرمانگرائی واقع بینانه (دور دوم میر حسین موسوی ) واقع گرایی منفعت اقتصاد محور (دولت هاشمی رفسنجانی) واقع گرایی سیاست محور ( دولت محمد خاتمی)و آرمانگرایی عدالت خواهانه (دولت محمود احمدی نژاد) در میدان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران خود در بوته آزمایش قرار داده و بسته به شرایط زمانی خود با توفیقات روبرو بوده اند. با روی کار آمدن دولت اصول گرا آقای احمدی نژاد چرخش قابل توجه و تغییر اساسی در سیاست خارجی بوجود آمد. دولت اصول گرا بر مواضع اصولی و ارزشی نظام که در دوره قبل کم رنگ دنبال می شد , تاکید نمود ,وبا مطرح کردن شعارهایی مانند : مقابله با بی عدالتی ها در عرصه بین المللی و اعتراض به ساختار غیر عادلانه سازمان ملل و مخالفت با زیاده خواهیهای آمریکا در سطح جهان و به چالش کشیدن رژیم صهیونیستی در عرصه جهانی و اصرار و تاکید بر حق مسلم ایران در دستیابی به انرژی هسته ای و کوتاه نیامدن در برابر فشارها و تهدیدات و در یک جمله احیای مجدد دیدگاهها و مواضع انقلابی و ارزشی نظام در سطح بین المللی را می توان از سیاست خارجی این دولت برشمرد . اتخاذ چنین سیاست خارجی , خشم قدرتهای استکباری به ویژه آمریکا را به دنبال داشته و این کشور و برخی از کشورهای اروپایی به اعمال فشار بر علیه کشور ما پرداخته اند ،اما در عین حال باید اذعان نمود که ایستادگی بر اصول و ارزش های اسلامی و انقلابی , در کنار هزینه ها دستاوردهای مهم دیگری به همراه نداشته است. در این پژوهش تلاش برآنست که سیاست خارجی دولت احمدی نژاد درخصوص ایجاد رابطه با کشورهای افریقایی در حد وسیع مورد کنکاش قرار گیرد.

جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از مهم ترین بازیگران منطقه خاورمیانه نقش اساسی در بحران سوریه دارد، ایران ضمن حمایت از حکومت و مردم سوریه ، هرنوع سناریو سازی که مبتنی بر حل مسالمت آمیز و سیاسی بحران سوریه نباشدرا، رد نموده و با تمام ظرفیت و توان از دولت سوریه حمایت می نماید. غرب و در راس آن ایالات متحده آمریکا با مغتنم شمردن شرایط، برهه کنونی را فرصتی طلایی برای پیشبرد اهداف خود در منطقه و به دست آوردن نفوذ از دست رفته خود می داند. ازاینروباهمکاریشرکایراهبردیخوددر منطقه(نظیرترکیه و عربستان) درصدد است با فشار بر سوریه رژیم حاکم بر آن کشور را ساقط کند و در واقع یکی از چالش های اصلی خود در خاورمیانه را برطرف سازد. در مقابل موضع منظومه غرب نسبت به بحران سوریه، رویکرد و موضع کشورهایی قرار دارد که هم به لحاظ ایدئولوژیک و هم از منظر رقابتهای منطقه ای و بین المللی استراتژیهایی متفاوت با یکدیگر دارند، اما بر سر مخالفت با گسترش دامنه نفوذ سیاستهای خاورمیانه ای غرب بویژه ایالات متحده آمریکا، اشتراک نظر دارند. روسیه، چین وایراندر رأس این کشورها قرار دارند. مسکو بر این باور است که سوریه آخرین پایگاه خاورمیانه ای مسکو بوده که به هیچ بهایی نباید در دامن منظومه غرب سقوط کند. چین تکروی ایالات متحده را در مدیریت امور جهانی مجاز نمی داند. اما جمهوری اسلامی ایران علاوه بر دلایل کشورهای مزبور، باورهای دیگری نیز دارد که به مناقشه اعراب و اسرائیل و موازنه قوای منطقه ای و موضوع مقاومت در برابر توسعه طلبیهای رژیم صهیونیستی باز می گردد. پس از انتخابات2014 سوریه که بشاراسد با رأی قاطع مردم سوریه، در رأس حکومت سوریه باقی ماند ،شاهد حمایت های ایران ، روسیه و چین از انتخابات سوریه هستیم .درحالی که آمریکا و غرب و متحدان منطقه ای آنان نظیر ترکیه و عربستان ،همچنان با حمایت از گروههای شورشی ،در جهت براندازی حکومت بشار اسد حرکت می کنند.

چکیده : پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 و اعلام استقلال جمهوری ترکمنستان بعنوان اولین جمهوری از پانزده جمهوری ، همجواری خود با شمال شرقی ایران را رسمیت بخشید. سکونت قوم ترکمن در دو سوی مرز بین دو کشور یک مقوله امنیتی برای دو همسایه جدید می توانست محلی برای مناقشه باشد . تجانس مردم دو سوی مرز برای ایران اما بسیار حائز اهمیت بود ، چرا که با داشتن تعداد کثیری از اقلیتهای گوناگون که با کشورهای همجوار مرز و افزوده شدن یک اقلیت با شرایط مشابه به این مجموعه ، می توانست یک تهدید احتمالی بوده و هزینه هایی را برای کشور در بر داشته باشد . لذا از سال 1991 با برقراری روابط موثر با کشور ترکمنستان و نیز نیم نگاه رئیس جمهور ترکمنستان به ایران به عنوان تنها کشوری که بعد از ترکمنستان ،بیشترین اتباع ترکمن را در خود جای داده است ، روابط دو سویه بر قرار شد .در این میان اما بُعد امنیتی نباید مغفول می ماند ، به همین جهت با طرح موضوع نگاه و سیاست قومی ترکمنستان بعد از استقلال از اتحاد جماهیر شوروی در صدد این مهم برآمدم . در واقع سئوال اصلی اینست که آیا سیاستهای قومی دولت ترکمنستان بر ترکمنهای ایران در مقوله واگرا کردن ایشان از حکومت ایران موثر بوده است و در پاسخ با بیان و بررسی این فرضیه که سیاستهای قومی ترکمنستان چنانچه جنبه حمایتی از ترکمنهای ایران را به خود بگیرد ، می تواند در روند سُست کردن انسجام ملی ایرانیان ترکمن موثر باشد . اما با بررسی موضوع ، خلاف این فرضیه به اثبات رساندیم که میزان انسجام ملی ترکمنهای ایران با دولت مرکزی روند منفی را طی نمی کند . مهمترین نکته ای که در پایان این مجموعه بدست آمد ، عدم گرایش ترکمنهای ایران به نوع و شکل حکومت داری و کشور ترکمنستان با آن سطح توسعه نیافتگی و در مقابل تلاش در جهت تقویت انسجام ملی ایشان با حکومت و ملت ایران است . در این راستا حضور در جنگ تحمیلی هشت ساله وتقدیم صدها تن شهید و ایثارگر ، شرکت گسترده در امور داخلی مانند انتخابات و... می تواند مستنداتی باشد برای این ادعای ما . بنابراین مقصود از طرح و بررسی موضوع همگرایی یا واگرایی همان سنجش میزان انسجام ملی یا گسست ملی ترکمنهای ایران در مقابل تحریکات بیرونی با حکومت مرکزی است که در این قالب ارزیابی شد .