ترکیبات تغییر فاز دهنده موادی با قابلیت ذخیره حرارتی هستند که برای کنترل درجه حرارت به کار می روند و از آنها به عنوان محافظ های حرارتی برای ذخیره و آزاد سازی گرما در منسوجات استفاده می شود. در نساجی معمولاً از واکس های پارافینی بدین منظور استفاده می گردد. در این مطالعه از پارافین و نونادکان به عنوان مواد تغییر فاز دهنده برای ذخیره سازی انرژی حرارتی و از نانو پودر دولومیت و پودر پرلیت منبسط شده به عنوان حامل واکس های پارافینی، استفاده گردید. باید توجه داشت که ساختار ذاتی جاذب های استفاده شده در این مطالعه به گونه ای است که نمی توانند تغییری در مواد کامپوزیت ایجاد کنند. از طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و میکروسکوپ الکترونی روبشی برای تعیین ساختار شیمیایی و ساختار میکروسکوپی کامپوزیت استفاده گردید و بررسی نتایج نشان داد که هیچ واکنش شیمیایی بین مواد موجود در کامپوزیت وجود ندارد. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که مواد تغییر فاز دهنده به خوبی در شبکه متخلخل مواد منبسط قرار گرفتند؛ که باعث گردید مواد تغییر فازدهنده در حین ذوب از پارچه خارج نگردند و از نشت آنها جلوگیری شود. همچنین نتایج حاصل از آزمایش کالریمتری پویشی تفاضلی و اندازه گیری انتقال حرارت که برای تعیین خصوصیات حرارتی کامپوزیت بر روی پارچه استفاده گردید ، نشان داد تکمیل حاصله تاثیر بسزایی بر خصوصیات حرارتی پارچه گذاشته است. نتایج آزمایش کالریمتری پویشی تفاضلی نشان داد مقدار گرمای نهان با افزایش مقدار ماده تغییر فازدهنده در کامپوزیت افزایش پیدا می کند. نتایج نشان داد که انجام عملیات تکمیل صورت گرفته، باعث افزایش طول خمشی و در نتیجه سختی خمشی پارچه ها شده است و نتایج آزمون نفوذپذیری هوا نشان داد که پارچه های تکمیلی با پرلیت دارای نفوذپذیری بیشتری نسبت به پارچه های تکمیلی با جاذب های دولومیت می باشند. همان-گونه که مشخص گردید پارچه های عمل شده با کامپوزیت پارافین/نانو پودر دولومیت، کاهش وزن کمتری در برابر سایش نسبت به بقیه نمونه ها از خود نشان دادند.