امروزه با توجه به گسترش دانش سازمانی و شناخت زمینه ی اجتماعی تشکیل یک سازمان، سازمان ها می آموزند تا با به کارگیری دارایی های نامشهود خود که منابع ارزشی و انسانی محسوب می شوند، از مزیت رقابتی خاصی بهره جویند. این وضعیت، با اهمیت یافتن فرایند ظهور و بروز سازمان و تداوم حیات آن در بستر اجتماعی متمایل به مفهوم سرمایه اجتماعی به عنوان پدیده مدیریتی جدید می باشد. از سوی دیگر، کارآفرینی درون سازمانی نیز به توسعه محصولات و خدمات جدید، نوآوری در محصولات و خدمات و همچنین ایجاد واحد و شعبات جدید منجر شده و در نهایت مزیت رقابتی خاصی برای سازمان فراهم می آورد. از این رو هدف اصلی این تحقیق در دانشگاه گیلان،پاسخ به این سوال است که آیا بین سرمایه اجتماعی(ابعاد ساختاری و شناختی آن) و کارآفرینی سازمانی ارتباط معنی داری وجود دارد؟ و همچنین بررسی این فرضیه که ارتباط معنی داری بین سرمایه اجتماعی (ابعاد ساختاری و شناختی آن) و کارآفرینی سازمانی وجود دارد می باشد.روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این تحقیق شامل 120 نفر از مدیران دانشگاه گیلان می باشد که یک نمونه 90 نفری از آن ها انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین سرمایه اجتماعی(و ابعاد شناختی و ساختاری آن) با کارآفرینی درون سازمانی رابطه مثبت قدرتمندی وجود دارد، درواقع به این معنا است که با افزایش سرمایه اجتماعی کارآفرینی سازمانی افزایش می یابد.