طبق تعریف، اولین و اساسی ترین پرسشی که یک نظریه سمانتیکی باید به آن پاسخ دهد،این است که عبارات موجود در زبان بر چه چیزی دلالت می کنند ؟ یک نظریه سمانتیکی می بایست ،محتوای سمانتیکی یک عبارت را ،به طور دقیق مشخص سازد ؟ وهمچنین توضیح دهد ،جمله های شامل آن عبارت ،بیانگر چه چیزی هستند ؟ در این پژوهش دو دیدگاه در باب سمانتیک عبارات مورد بررسی قرار می گیرد . در دیدگاه اول نظریه راسل در این مورد بررسی می شود که معتقداست اسم های خاص موجود در زبان طبیعی ،محتوای توصیفی دارند، و میان اسامی متعارف و منطقی تمایز قایل می شود و نحوه ی دلالت آنها را متفاوت می داند.و دردیدگاه دوم نظریه کواین مورد بررسی قرار می گیرد که کواین معنای عبارت را با محرِّکی که باعث برانگیختن گفتار می شود و یا با پاسخهایی که به نوبه خود بر می انگیزد به دست می دهد کواین معتقد است که واژه ها و جملات ،جدا از موقعیتی که در آن به کار می روند فاقد هرگونه معنای مشخصی هستند ،به عقیده کواین بهترین روش برای تعیین معنای واژه یا جمله ای خاص مشاهده انواع کاربردهای آن است. کواین در نظریه معنای خود می خواهد نشان دهد که هویتی به نام معنا وجود ندارد و مسئله معنا را به معناداری و هم معنایی احاله می کند.