هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش جهت گیری های هدفی و راهبردهای خودتنظیمی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه هرمزگان بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه هرمزگان و تعداد نمونه 420 دانشجو ( 247 دانشجوی دختر و 173 دانشجوی پسر ) بودند که به روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب مناسب انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق دو پرسش نامه جهت گیری هدفی (الیوت و مک گریگور، 2001) و راهبرد خودتنظیمی (پنتریچ و همکاران، 1991) جمع آوری گردید. هم چنین، از معدل نیم سال اول تحصیلی 90-1389دانشجویان استفاده شد. سپس داده ها از طریق روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از بین مولفه های جهت گیری هدفی، جهت گیری تبحری-رویکردی و عملکردی-رویکردی رابطه مثبت و معناداری با عملکرد تحصیلی در سطح 01/0 نشان دادند و به صورت مثبت سهم معناداری در پیش بینی عملکرد تحصیلی داشته اند. اما بین جهت گیری تبحری-اجتنابی و عملکردی-اجتنابی با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود نداشته است. یافته های به دست آمده نشان داد که بین همه ی مولفه های راهبرد خودتنظیمی (راهبردهای شناختی، فراشناختی، انگیزشی و مدیریت منابع) با عملکرد تحصیلی رابطه ی مثبت و معنادار در سطح 01/0 وجود داشت اما نتایج به دست آمده از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که فقط راهبرد مدیریت منابع به صورت مثبت، سهم معناداری در پیش بینی عملکرد تحصیلی در کل گروه مورد پژوهش داشت. هم چنین، نتایج به دست آمده نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر از نظر مولفه های جهت گیری هدفی (تبحری-رویکردی، تبحری-اجتنابی، عملکردی-رویکردی، عملکردی-اجتنابی) و راهبرد مدیریت منابع هم چنین، عملکرد تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت و دختران نمره ی بیشتری را گزارش کرده بودند.