چکیده: بخش قابل ملاحظه ای از کرنش حاصل از همگرایی صفحات ایران و عربی به صورت جابجایی در گسل های راستالغز اصلی خصوصاً در شرق و مرکز ایران به وقوع پیوسته است. گسل درونه از جمله مواردی است که به علت قلت مطالعات انجام شده هنوز توافق نظری راجع به جنبش و مکانیک آن وجود ندارد. مطالعات صحرایی و تصاویر ماهواره ای گسل درونه در منطقه جندق ضمن توصیف پیسکوه به عنوان یک نمونه ایده آل از ساختار گلی شکل مثبت (posetive flower structure) حکایت از جنبش چپ لغز گسل درونه با مولفه فشارشی قابل ملاحظه دارد. مجموعه ای از راندگی ها با امتداد weوnw با میل به سمت شمال تا شمال شرق در بخش شمال غربی سیستم اصلی گسل درونه وگسل های معکوس با شیب به سمت nتاnwدر بلوک جنوب شرقی گسل از یک طرف، مجموعه ای از گسل های پلکانی سین تتیک، مجموعه ای از گسل های پلکانی آنتی تتیک راستالغز با روند عمده nwاز طرفی دیگر، در کنار چین های پلکانی چپ پله مهم ترین عناصر ساختاری پیسکوه می باشند.این ساختار حکایت از راندگی های پیاپی گسل های راندگی کم ضخامت مارن و ماسه سنگ ائوسن بر روی یکدیگر به شکل طبقات فلسی طاقدیس شکل داشته بطوریکه این برگه ها در محل گسل درونه کاملاً قائم و پرشیب بوده و به طرفین وضعیت تقریباً افقی به خود گرفته و حالت گسل های به سمت بالا محدب را نشان می دهند. از آن جایی که این برگه های رانده سنگ های تخریبی ائوسن را به روی لایه های قرمز الیگومیوسن قرار داده اند بنابراین سن شکل-گیری و بالا آمدگی ساختمان پیسکوه از میوسن به این سو پیشنهاد شده و حکایت از جابجایی چپ لغز گسل درونه در این مدت در منطقه جندق دارد.شواهد اخیر ما حکایت از حجم قابل ملاحظه ی دگرشکلی در این بخش از ایران مرکزی دارد که بیشتر از میزان پیش بینی شده در مطالعات قبلی می باشد.